~014~

Als we in de bibliotheek zijn, zoeken we zo veel mogelijk boeken en gaan aan een tafeltje zitten. Ik ga snel aan de slag. Als ik bijna klaar ben kijk ik even naast me, Jennifer doet geconcentreerd een poging onopvallend steeds groter te schrijven. Ik lach even en kijk dan op de klok, bijna tijd voor het avondeten. Snel schrijf ik de laatste regels op en stop het perkament dan ik mijn tas. ‘Ik geef het op.’ zucht Jennifer naast me. ‘Kom we gaan eten.’ zeg ik.
Als we in de Grote Zaal aankomen zie ik dat Jennifer dit keer meeloopt naar de tafel van Griffoendor, zonder Jack. Ik ga naast Anne zitten en Jennifer gaat tegenover ons zitten. ‘Geen Jack dit keer?’ vraag ik terwijl ik bedenk wat ik als eerste op zal scheppen. ‘Nee, tijdens het avondeten maken we tijd voor onze vrienden.’ zegt ze en kijkt een beetje verdrietig. Ik lach. ‘Nou, niet zo verdrietig doen dan. Wij zijn toch ook best leuk?’ ‘Ja.’ zegt ze en glimlacht naar me. Even later komt ook Angela erbij zitten en beginnen we een discussie over wie nou de leukste jongen van de school is. Jennifer is natuurlijk voor Jack en Anne voor George. Ik kijk even de zaal rond en merk dan dat ik lach. Het is lang geleden dat ik zomaar lachte, echt blij was. Ik was vergeten hoe leuk en belangrijk vriendschap eigenlijk is. Dan realiseer ik me dat ik eigenlijk nooit echt vriendschap gekend heb, vrienden die je zo hard laten vallen zijn eigenlijk helemaal geen vrienden. Ik word uit mijn gedachten gehaald door George, die me aankijkt. ‘Ik vroeg je wat.’ zegt hij als ik hem verbaasd aankijk. ‘Oh, sorry. Wat is er?’ ‘Kan ik even met je praten? Onder vier ogen dan.’ ‘Ja, tuurlijk.’ zeg ik en loop met hem mee de Grote Zaal uit. Anne kijkt ons een beetje verbaasd na en ik haal mijn schouders op. ‘Waar kan ik je mee helpen?’ ‘Nou, ik vind dus zegmaar iemand leuk, maar ik weet niet zo goed wat ik nu moet doen.’ zegt hij en kijkt me een beetje verlegen aan. ‘Anne?’ vraag ik snel. Hij knikt. ‘Nou ehm… Vraag haar mee uit.’ ‘Waarnaartoe?’ Ik haal mijn schouders op. ‘Weet ik veel. Naar Zweinsveld bijvoorbeeld.’ zeg ik als ik me de poster herinner die in de leerlingenkamer hangt, volgend weekend is er een uitje naar een dorp hier in de buurt. ‘Maar wat als ze nee zegt?’ ‘Doet ze niet. Een beetje vertrouwen hebben in jezelf.’ ‘Maar als ze me nou niet leuk vind?’ Ik zucht. ‘Geloof me nou maar, gewoon doen.’ Pff. Ik dacht dat meisjes zo onzeker deden, maar deze bakt er ook wat van. Ik draai me om en loop weer terug naar de Grote Zaal.

Reacties?
Kudo's?