#50# The end + vervolg

“Rustig jongen, mama is er, ze stinkt enkel een beetje. Dat ben je wel al gewoon van papa zeker.” Zeg ik tegen het ukje en streel zijn wangetje. Door de aanraking wordt hij rustiger en grijpt mijn vinger. “Ooooh.” Zuchten enkele. “Je moet gewoon zijn pap geven.” Lach ik als Deante aan mijn vinger wil zuigen. “Owja, vergeten dat hij die nog moet krijgen. Nu veel succes allemaal, anders allemaal billenkoek.” Zegt Linda en verdwijnt terug. “Nu hup het veld weer op.” Zegt Kenny en klapt oppeppend in zijn handen. We staan allemaal zuchtend recht en lopen het veld terug op.