66* Tell me

POV Allison Black
Voorzichtig werd een paar lippen zachtjes tegen mijn voorhoofd aangedrukt. Het duurde even voor ik mijn ogen opende maar toen het zover was, was Seth's kamer leeg. Ook het gedeelte van het bed waar Seth zou moeten liggen was leeg. Ik ging rechtop in bed zitten en tuurde tussen een open spleetje van het gordijn door. Het was nog pikkedonker buiten. Beneden hoorde ik het gerinkel van van bestek en het gepraat van 2 mensen. Het was mijn bedoeling om stilletjes de trap af te sluipen maar halverwege bedacht ik me dat ze me toch wel zouden horen met dat irritante supergehoor. Toen ik de keuken in liep zag ik aan de manier waarop ze zich gedroegen dat er iets aan de hand was. 'Hebben we je wakker gemaakt?' vroeg Seth toen ik op een stoel rond de eettafel was gaan zitten. Hij stopte niet met het smeren van zijn ontbijt en hij leek zijn blik zo ver mogelijk bij de mijne vandaan te houden. Hij verbergt iets. Seth wist dat ik het aan zien ogen kon zien als hij loog, daarom keek hij me niet aan. 'Ja, maar dat is niet erg. Wat is er?' probeerde ik toch maar. Seth en Leah wisselde een blik met elkaar. 'Niets,' zei Seth maar ik kon ook aan zijn stem horen dat hij loog. Ik keek Leah vragend aan maar die schudde haar hoofd. 'Er is wel iets, ik merk het toch?' protesteerde ik koppig. Beide schudde ze hun hoofd zonder me direct aan te kijken. 'Awh Seth, ik kan er niet tegen als je tegen me liegt,' zei ik droevig en ik liet mijn hoofd hangen. Al snel stond hij naast me en hij tilde met zijn vingers mijn gezicht weer omhoog. Dit keer boorde zijn ogen zich recht in de mijne. 'Het spijt me echt, Allison. Meer dan je kan weten. Maar het is echt beter als je het niet weet.' Hij drukte een kus op mijn voorhoofd en voor ik het wist waren ze de keuke weer uitgelopen en stonden ze op de gang. Ik liep er snel achteraan op mijn sloffen die ik van Leah had geleend. 'Seth, ik moet het weten.' Hij reageerde er niet op. 'Als jij het niet vertelt, ga ik het de Cullens vragen,' dreigde ik vastbesloten. Ik wist dat dit een lage streek van me was maar was het dan zo raar dat ik wilde weten waar mijn zielsverwant was? Of dat hij gevaar liep? Nu keken ze me geschrokken aan. Dit hadden ze niet zien aankomen. Terwijl zij daar naast elkaar tegenover me stonden voelde ik me opeens heel naakt in alleen mijn pyama. Seth kwam weer naar me toe lopen. 'Alsjeblieft, Alli. Niet doen. Ik haat het om dingen voor je geheim te houden en ik weet dat het niet eerlijk is. Maar vertrouw me, alsjblieft.' Onder het spreken had hij met zijn beide handen de mijne omsloten. Hij keek me bijna smekend aan dus met een zucht gaf ik me over en ik knikte als teken dat ze konden gaan. Seth kuste nog even mijn lippen en toen rende ze samen het huis uit. Ik ging in de deuropening staan en keek toe terwijl ze naar het bos toe liepen. Beide keken ze nog even achterom en ik wist zeker dat mijn ogen het gevoel van verraad uitstraalde, terwijl tegelijkertijd de glinstering van tranen erin te zien was. Toch rende ze door. En binnen een paar seconden waren ze verdwenen tussen het groen van het bos in de donkere nacht.