Proloog

Ik wist als ik nu niets zou doen, het allemaal voor niets zou geweest zijn. Mijn leven hing aan een zijden draadje. Waarom moest ik dit nu ook al weer doen? Ja, ik moest bewijzen dat ik hier niets mee te maken had. Hij moest inzien wat hij had aangericht toen hij voor een onsterfelijk leven koos. Samen zouden we allen sterven als het plan lukte. Maar dit was beter dan nog een lang en gelukkig leven. Het laatste wat ik zal zien zal het gezicht zijn van mijn geliefde. Ik zie nog steeds zijn blauwe ogen voor me. Nu ik voor hem heb gekozen heb ik geen weg terug. Het is nu of nooit.
“Kimberley?” klonk het onzeker van achter de deur.