#63

Lucy
Chaz had nog steeds een pijnlijke uitdrukking op zijn gezicht. ‘En dit alles dankzij jullie twee.’ Bromde hij toen terwijl hij ons boos aan keek. Ryan en ik keken elkaar verontwaardigd aan. ‘Ík probeerde haar tenminste nog tegen te houden. Jij was zo’n watje die gelijk op de grond ging liggen.’ Verdedigde Ryan zich. ‘Ja, en Ryan trok me terug. Als hij dat niet gedaan had, was er niks aan de hand geweest.’ Zei ik erachter aan. ‘Nee, dan hadden alleen Chaz en ik hier gezeten, want dan had je snel de deur dicht gedaan.’ Zei Ryan toen. Ik knikte. ‘Precies. Jij snapt het.’ ‘En nu?’ vroeg Chaz toen. ‘Ja, bellen natuurlijk!’ Ik schudde even met mijn hoofd en haalde m’n mobiel uit m’n broekzak. ‘Heb jij Scooter’s nummer?’ vroeg Ryan hoopvol. ‘Eeh, nee? Maar wel die van Pattie.’ Glimlachte ik. Ik zocht Pattie’s nummer op en drukte toen op bellen. De telefoon ging een paar keer over maar gaf toen voicemail aan. Ik zuchtte diep. ‘Voicemail.’ Zei ik. Ook Ryan en Chaz moesten zuchten. ‘Nog iemand anders die we kunnen bellen?’ vroeg Chaz. ‘Ja, Justin. Maar die heeft nu een optreden dus die neemt niet op.’ Zei ik. ‘Shit man. Dit is echt serieus de ergste dag van mij leven. Ik ben geslagen door een meid. Ik zit ook nog eens met haar vast op een kamer en we kunnen niemand bereiken en zullen moeten wachten tot ze ons gaan missen. En dadelijk missen ze ons niet eens en dan vergaan we langzaam tot er alleen nog een skelet van ons overblijft. En misschien zijn hier ook nog muizen….’ Ryan’s stem trilde. ‘Ryan, dramaqueen. Hou alsjeblieft op met dat aanstelleriger gedoe. Gedraag je nou eens als een echte man.’ Ik sloeg even hard op zijn schouders en ging er toen ook maar bij zitten. Chaz, die nog steeds probeerde boos te zijn kon een glimlach niet onderdrukken maar herstelde zich meteen toen hij zag dat ik naar hem keek. ‘Ja, jij bent tenminste nog maar geslagen door een meid. Ik kreeg een schop in m’n kruis van haar. En ik zeg je, daar word je helemaal niet vrolijk van.’ Hij keek me even vernietigend aan en ging toen tegen de muur aanzitten. ‘Watje.’ Beet ik hem toe. Chaz keerde zich direct weer tot mij. ‘Wat zei je nou?’ Ik moest lachen. ‘Je hoorde me wel.’Chaz snoof zijn neus. ‘Ik ben géén watje.’ ‘Wel hè, Ryan. Jij vindt Chaz ook een watje toch?’ Ryan begon te grijnzen en knikte. ‘Yup, Chaz is een watje.’ ‘En jij bent een dramaqueen, Ryan.’ Zei ik toen lachend. Ryan keek bedenkelijk en opeens vrolijkte zijn gezicht op. ‘Mag ik dan wel een drama-king zijn? Dat klinkt wel gaaf.’ Ik schoot in de lach. ‘Ja hoor. Als jij een drama-king wilt zijn, dan mag dat.’ Ryan keek even gemeen naar Chaz. ‘HA! Ik ben een drama-king en jij een watje.’ Chaz rolde met zijn ogen. ‘Gefeliciteerd. Een drama-king is ook niet iets om trots op te zijn hoor.’ ‘Wel.’ Verdedigde Ryan zich. ‘In mijn bijnaam zit tenminste het woordje Kíng. Dat kan jij niet zeggen, watje.’ Ik knikte. ‘Precies. Ryan heeft gelijk. Watje klinkt gelijk zo watterig.’ Ryan keek me even vaag aan maar moest toen lachen. ‘Precies. En drama-king klinkt echt alsof ik een groot heerser ben of zo.’ Zei Ryan trots. ‘Daar kan jij lekker niet tegen op.’ Lachte hij Chaz uit. ‘Waarom help jij Lucy eigenlijk? Je zou mij moeten helpen, sukkel.’ Ryan vormde een ‘o’ met zijn mond en keek Chaz aan. ‘Ze heeft toch wel een beetje gelijk?’ vroeg Ryan voorzichtig. ‘Nee Ryan. Ze heeft geen gelijk. Ik ben geen watje!’ dat laatste schreeuwde hij bijna. Ik keek Chaz overdonderd aan. ‘Rustig maar. Waar heb jij opeens last van?’ ‘Van jullie.’ Bromde Chaz. Ik rolde met mijn ogen. Chaz was raar. Ik wist niet wat ik nou precies van hem moest vinden. Nou ja, Ryan was ook raar, maar Ryan was wel grappig raar. ‘Tot hoelang duurt Justin’s concert?’ vroeg Ryan toen maar. ‘Tot half elf of zo.’ Was mijn antwoord. Ryan keek op zijn mobiel en slaakte toen een diepe zucht. ‘Dat gaat dus nog anderhalf uur duren.’ Ik keek hem met grote ogen aan. ‘Is het nog maar negen uur?’ Ryan knikte. ‘Yup, helaas wel.’ Ik zuchtte en ging even anders zitten. Ryan ging ook zitten en toen zaten we met z’n drieën op een rijtje naast elkaar tegen de muur aan. Ik in het midden met aan de linkerkant Chaz en aan de rechterkant Ryan. Niet te geloven dat we dat ook nog konden: In vrede naast elkaar zitten.