61* Congrats

POV Allison Black
Het geluid van geklop tegen hout echode door de stille kamer. 'Allison? Kan je de deur open doen?' Verbazingwekkend genoeg was het niet Seth maar Leah die op de deur bonsde. 'Allison, ik wil graag met je praten.' Oh wacht, de deur zat op slot. Snel sprong ik van het bed af, wat niet helemaal goed ging aangezien ik net wakker was, en liep naar de deur. Met een beetje gefriemel kreeg ik het slot open. Ik opende de deur voor Leah en ze kwam gelijk binnen. 'Alli! Gelukkig, ik dacht dat je nooit open zou doen.' Ze omhelsde me en keek me daarna glimlachend aan. 'Waar wilde je het over hebben?' vroeg ik slaperig terwijl ik mijn hand door mijn ongeborstelde haar haalde. 'Ehm, nou,' begon ze onzeker. Opeens begon mijn maag te knorren. 'Oh ja, door die sukkel heb jij natuurlijk nog geen kans gehad om iets te eten. Kom we gaan ontbijt voor je halen.' Ze trok me mee naar beneden en liet me op een stoel zitten. Sue kwam binnenlopen als geroepen en begon gelijk een ontbijt voor me te maken. 'Zullen we zo even buiten gaan lopen?' vroeg Leah aan mij. Ik knikte, de frisse lucht zou me goed doen. 'Waarom gaan jullie lopen?' vroeg Sue nieuwsgierig. 'Ik moet Alli iets belangrijks vertellen,'antwoordde Leah met een geheimzinnige glimlach. 'Oh, wat dan?' vroeg ze weer neiuwsgierig. 'Dat vertel ik eerst aan mijn zusje, dan aan jou en mijn lieve broertje hoort het als laatst.' Dat laatste zei ze grinnikend. Ik begon te denken over dat zusje? Ze had toch geen zusje? Oh wacht. Denkbeeldig sloeg ik mezelf nu voor mijn hoofd. Ze bedoelde mij. Ik en Leah keken elkaar glimlachend aan en Sue was zichtbaar heel blij met onze zusterlijke band. 'Waar is je broertje eigenlijk?' vroeg ik nieuwsgierig omdat ik natuurlijk al lang doorhad dat hij niet bij mij was. 'Hij is weer wachtlopen,' antwoordde Leah en toen gaf Sue me mijn ontbijt dus eindeigde we onze conversatie. Na het heerlijke ontbijt/lunch liepen we naar buiten. Zij zonder jas en ik met. 'En welk wereldschokkend nieuws heb je me te vertellen?' vroeg ik grinnikend. Zij kon er ook wel om lachen. 'Weet je nog wat ik je vorige keer heb verteld? Over dat ik niet meer ongesteld word? En dat ik dacht dat ik zelfs onder weerwolven abnormaal was? Dat ik iets fouts was omdat ik ook niet inprentte?' begon ze twijfelend. 'Ja,' antwoordde ik. 'Toen heb ik je nog verteld dat je lichaam warschijnlijk gewoon stil staat en weer verder gaat waar het is gebleven als je niet meer veranderd.' Leah knikte. 'Ik denk dat je gelijk had.' 'Dat heb ik toch altijd,' zei ik op een nep-arrogant toontje. We lachten weer even. 'Waarom ben je opeens bij zinnen gekomen en heb je besloten toch maar naar mij te luisteren?' vroeg ik grijnzend. Ze bleef me glimlachend aan kijken en het geluk was zo goed te zien dat ze op Seth begon te lijken als hij naar mij keek. En bij die gedachte viel het kwartje. 'Oh mijn god, je bent ingeprent?!' zei ik helemaal hyper en ik omhelsde haar stevig. Ze knikte vrolijk, nou ja, vrolijk was niet het goede woord. Ze was gelukkig. 'Wie is het?' vroeg ik nieuwsgierig. 'Een jongen die ik gister in de supermarkt zag. Ik heb hem niet gesproken maar toen ik hem aankeek...' ze hoefde niet verder te praten want de gelukkige zucht verraadde haar. 'Aha, dus daarom was je gister zo vrolijk!' riep ik blij uit. Onze jubelstemming bleef voorduren tot op het strand. 'Oh en over inprenten gesproken,' begon ze nu een beetje onzker. 'Ja?' vroeg ik nieuwsgierig. 'Paul is ingeprent,' fluisterde ze nog net niet. 'WAT?! Op wie?' 'Op Rachel,' zei ze nu met een piepstem. Tuurlijk, die mongool moest weer zonodig op mijn half-zus inprenten aan wiens broer ik momenteel een hekel heb. 'Weet iedereen het al?' vroeg ik nieuwsgierig. Ze knikte. Dan moest ik hem maar even smsen, dat is wel zo logisch. Jij moet weer op mijn halfzus inprenten hè? Sukkel. Nee grapje, congrats. En feliciteer Rachel ook maar even. X A Ik kreeg binnen een minuu al wat terug. Sorry . Heb je haar al ontmoet? X Ik zuchtte, daar had ik nu echt geen zin in. Nee, maar ik ben ook niet van plan om nog bij Jacob in de buurt te komen dus dat duurt ook nog wel even. X Toen zette ik mijn mobiel uit, ik had geen zin in gezeur over mijn oh-zo-geweldige broertje. Leah had me al snel weer opgevrolijkt en we bleven de rest van de dag in onze jubelstemming.

---

Ik weet dat Leah eigenlijk niet inprent in de boeken maar na al dat ongeluk vind ik dat ze dat wel heeft verdiend, dus alsnog.
Reacties?
Kuo's?