#60

Lucy
Toen Ryan zich aangekleed had kwam Chaz weer terug met het drinken wat hij vergeten was. Even later zaten ze alle twee op de bank te vreten van de zak met chips die naast hun in stond. Echt waar, dat die twee nog steeds honger hadden!? We hadden net gegeten en toen hadden ze ook al drie keer opgeschept of zo. Ik werd uit mijn gedachten gehaald door Ryan die vloekte. ‘Fock, hoe kan de achterkant er nou vanaf zijn gevallen?’ Hij raapte het klepje op en drukte het weer op de achterkant van zijn mobiel. Chaz haalde zijn schouders op. ‘Geen idee.’ ‘Maar hoe kan dit dan? Ik had mijn mobiel gewoon op tafel gelegd. Er moet hier iemand geweest zijn in onze kamer!’ riep Ryan toen uit. ‘Lucy.’ Zeiden Ryan en Chaz toen gelijk. Ik hield m’n adem in. Als ze nou maar niet deze kamer gingen doorzoeken. Dan was ik echt de lul. ‘We moeten echt dat plan gaan uitvoeren, man. Ik word gek van haar.’ Zei Ryan. Chaz knikte. ‘Ja, doen we gewoon dat ene wat we hadden bedacht?’ ‘Jep.’ Antwoordde Ryan. ‘Hoe gaan we Lucy en Justin tegen elkaar opsteken dan? Justin staat duidelijk aan Lucy’s kant.’ Ahaa, dat waren ze dus van plan. ‘We moeten ervoor zorgen dat we hun mobiels een keer in handen krijgen. Dan kunnen we ze alle twee een gemeen sms’je sturen en dan lijkt het alsof Lucy die van Justin gekregen heeft en Justin die van Lucy en dan is het zo over tussen die twee.’ Grijnsde Ryan. ‘Oh, en we moeten Justin dan gewoon zo erg onder druk zetten zodat hij ons onze zin geeft om er van het gezeur af te zijn. Dan zeggen we gewoon dat we vinden dat hij nu te weinig tijd met ons doorbrengt en dat we beloofd hadden dat meisjes nooit tussen ons in zouden komen te staan. En dan zegt hij waarschijnlijk iets om ons onze zin te geven zodat hij van het gezeur af is en dan nemen we het op en laten we het aan Lucy zien en dan is het al helemaal over tussen die twee en dan zien we Lucy…’ ‘… Nooit meer terug.’ Maakte Chaz de zin van Ryan af. Chaz en Ryan hadden alle twee een grijns op hun gezicht en ik had echt de behoefte om die van hun gezicht af te slaan. Wat een gigantische losers waren het. Ik was blij dat ik toch nog even in hun kamer gebleven was. Anders hadden ze het plan nog uit kunnen voeren ook en was het misschien nog wel echt gelukt. Ik zuchtte en voelde opeens mijn neus kriebelen. O kut, ik mocht niet gaan niezen! Als ik zou niezen zouden ze gelijk weten dat er iemand in hun kamer was. Ik kneep mijn neus dicht om de nies te voorkomen maar ik kwam toch nog een raar soort piepje uit mijn keel. ‘Wat was dat?’ hoorde ik Ryan verschrikt zeggen. Ik hield mijn adem in. ‘Wat was wat?’ vroeg Chaz. ‘Ja, dat geluid! Hoorde je dat niet dan?’ vroeg Ryan verontwaardigd. ‘Nee.’ Zei Chaz. ‘Toch hoorde ik het echt hoor! Een soort piep. OMG, misschien is het een muis! Of een rat. Nog erger.’ Bij het laatste woord hoorde ik de stem van Ryan trillen. Ondanks dat mijn hart in mijn keel klopte, had ik toch moeite om mijn lach in te houden. Ryan was bang voor muizen en ratten. Echt geniaal. ‘Chaz, wil je alsjeblieft even kijken, daar. Ik weet zeker dat het geluid daar vandaan kwam.’ Zei Ryan toen. Ik schrok. Als Ryan maar niet de plek achter Chaz’ bed bedoelde. Ik hoorde hoe Chaz opstond en voetstappen die dichterbij kwamen. Ik hield mijn adem in en kneep mijn ogen dicht alsof ik me zo onzichtbaar zou kunnen maken. Opeens hoorde ik niks meer. Ook geen voetstappen. Ik opende voorzichtig mijn ogen en keek recht in het niet bepaald vriendelijke gezicht van Chaz. ‘Eeh.. hai.’ Piepte ik en glimlachte even. ‘Alles goed? Ja, met mij ook wel hoor. Nou, dan ga ik maar weer. Leuke kamer trouwens.’ Ik stond op en wilde er snel vandoor gaan maar Chaz hield me tegen. Hij gebaarde dat ik op de bank moest gaan zitten en zijn gezicht voorspelde niet veel goeds.