56* Seth POV

POV Seth Clearwater
'Quil, kunnen we nu eindelijk gaan?' zeurde ik tegen Quil die zelfs nog slomer liep dan de 'normale' mensen hier. 'Man, waarom zo'n haast?' antwoordde hij loom. Ik wilde hier gewoon weg, ik wilde bij Allison zijn. Maar Quil snaptye m'n gevoel waarschijnlijk wel dus hij begon toch door te stappen. We waren bijna bij de auto. Op dat moment hoorde we het geluid van Quil's mobiel. Quil nam op en zo te horen was het Sam. Ik zuchtte, zo zou dit allemaal nog veel langer gaan duren. Aan de overkant van de straat zag ik een meisje aan haar ijsje likken terwijl haar moeder er glimlachend naast liep, ze waren beide heel vrolijk. Maar door mijn supergevoelige zintuigen had ik veel sneller dan het kleine meisje door dat haar ijsje ieder moment kon gaan van. Een seconde later kreeg ik mijn gelijk en het bollteje ijs viel recht op de, duidelijk, dure schoenen van haar moeder. Het meisje begon te huilen en de moeder gaf haar een standje en probeerde met een zakdoekje chagerijnig het ijs van haar schoen te vegen. In minder dan een minuut was hun stemming totaal verandert, best wel een angstaanjagend idee als je er overnadenkt. Opeens hoorde ik Quil verheugd naar me schreeuwen. 'Seth, Jake is wakker!' Van opluchting begonnen we beide te lachen, hij was eindelijk wakker. We renden beide naar de auto om zo snel mogelijk terug naar La Push te komen. Nu zal Allison een stuk vrolijker zijn, ze zal niet meer hoeven lijden onder zijn pijn. Dat was een grote opluchting, het deed me pijn als ze zich rot voelde. Het voelde alsof iemand een mes tussen mijn ribben stak als ik haar ongelukkig zag. Op dat soort momenten zou ik alles doen om haar weer vrolijk te maken. Binnen een kwartier, sneller dan ooit, waren we bij het huis van Jake en Alli. We renden bijna naar binnen en zagen daar Jake op de bank zitten met zoveel mensen om zich heen dat het ons verbaasde dat het in een kamer paste. Hij kwam gelijk naar ons toe lopen en we deden een box en een korte omhelsing. 'Yo Jake, fijn dat je weer bij ons bent,' zei Quil grijnzend. Jake grijnsde ook. 'Ik hoop voor je dat je goed op mijn zusje hebt gepast,' zei hij lachend. 'Hoezo?Heb je haar nog niet gezien dan?' vroeg ik verbaasd. Allison kennende zou ze er juist zeker van willlen zijn dat hij wakker werd en dat hij helemaal gezond was. 'Ja, heel even. Maar toen ik Bella ging bellen liep ze opeens boos weg.' 'Hoezo? Wat heb je verder nog gezegd dan?' vroeg Quil door. 'Ik werd wakker, alles was een beetje wazig. Ik omhelsde Allison en vrog of Bella nog langs was geweest.' Quil en ik kreunde tegelijk. 'Echt je bent zo'n sukkel,' zei ik een beetje kwaad. 'Ze heeft twee weken huilend aan je bed gezeten en je verzorgd en het eerste wat jij doet als je wakker bent is vragen ogf Bella nog is geweest?' Ik schreeuwde nog net niet en liep snel het huis uit. Op zoek naar Alli.