47* You're Back!

POV Allison Black
De volgende dag werd ik wakker door het getik van regendruppels die uit elkaar spatten tegen het raam. Ik vroeg mezelf niet eens af of ik alles van gister niet gewoon gedroomd had, ik wist dat het waar was. Mijn ogen deden nog pijn van het vele huilen, mijn keel was nog schor door het snikken, en ik voelde nog steeds een pijnlijke steek in mijn borst, het waren allemaal bewijzen dat mijn moeder er niet langer was. Het weer leek dezelfde emotie te hebben als ik. Een soort depressie van grijs vulde het grootste deel van het beeld als je uit het raam keek. Ik slofte naar beneden waar de Cullens allemaal zaten. 'Liefje wat er voor je,' reageerde Esmee het eerste en ze kwam onmenselijk snel bij me staan. Ze omhelsde me zoals mijn moeder zou doen, je zou denken dat ik daardoor juist zou gaan huilen maar op de een of andere manier was het geruststellend. Kort daarna kwam Rosalie op me af en ook zijn omhelsde me, de rest volgde ook. Jasper omhelsde me niet maar ik snapte waarom en ik was hem dankbaar dat hij nu niet met mijn emoties ging spelen, die waren zonder hem al verwarrend genoeg. Ik kreeg weer kleding van Alice omdat mijn koffer vol zat met zomerkleren die ik mee had genomen naar Miami. Ze gaven me nog een kop warme chocolademelk en daarna vroeg ik Rose of ze me naar huis wilde brengen. 'Allison, ik kan je wel maar tot de grens brengen,' vertelde Rosalie me voorzichtig. 'Is niet erg. Ik wil graag even een stukje lopen om mijn hoofd leeg te maken. Vind je het rg van je kleren Alice?' 'Nee hoor, die zijn toch al oud.' Ik grinnikte. Tuurlijk, deze kleren had ik afgelopn week nog in de etalages in Miami zien hangen. Toen Rose me eenmaal had afgezet begon ik te wandelen, ik besloot om eerst naar Seth te gaan, hem had ik nu het hardst nodig. Ik liep met stevige stappen door en de druppels die ik voelde kalmeerde me, het was fijn om te weten dat de wolken met me mee huilden. Gelukkig was er geen wolf die mijn geur vond en me opspoorde want ik wilde nu gewoon rechtstreeks naar Seth. Ik hoopte dat hij thuis was en bij iedere stap dichter bij zijn huis werd mijn lichaam beetje bij beetje gevuld met een warmte die de kou van het verdriet uitdreef. Voor ik het wist stond ik voor zijn huis en nog voor ik bij de veranda was werd de deur open gegooid en keek ik in de meest perfecte ogen op de wereld. Hij kwam naar me toe rennen en omhelsde me, daarna tilde hij me open draaide een paar rondjes met me door de regen. Ik was intens gelukkig nu, zelfs de dood van mijn moeder kon onze gelukkige hereeniging niet deren. Toen hij me weer neer had gezet, zette hij een paar stappen naar me toe zodat onze natte kleding aan elkaar plakte, ik kon zijn lichaamswarmte nu goed voelen, hij verwarmde de binnen- en de buitenkant van mijn lichaam. Zijn gezicht kwam langzaam dichterbij en hij legde zijn voorhoofd tegen het mijne. 'Ik heb je gemist.' 'Ik jou ook.' Toen drukte hij zijn lippen op de mijne. Vuur, vlinders en geluk namen mijn lichaam over, alles om ons heen viel weg en nu merkte ik pas hoe verschrikkelijk ik hem gemist had. Onze zoen duurde een aantal minuten, het was gepassioneerd en toch rustig maar vooral heel teder. Toen we onze lippen van elkaar afhaalden tilde Seth me weer op en hij droeg me naar binnen. Eenmaal binnen zette hij me op de bank en hij pakte een deken voor me. Ik kreeg een mok chocomelk en toen ging hij naast me zitten. Hij trok me heel dicht tegen zich aan en hij snoof de geur van mijn natte haren op. 'Waarom ruik je naar vampier?' vroeg hij terwijl hij toch leek te genieten van mijn geur. 'Ik heb daar vannacht geslapen,' fluisterde ik met een schorre stem. 'Waarom?' vroeg hij verbaasd en ik voelde hoe hij een beetje overeind kwam. 'Ik ben om 1 uur vannacht aangekomen en ik wilde niemand wakker maken. En ja, zij slapen toch nooit,' legde ik uit. 'Had je me maar wakker gemaakt, dan had ik je al eerder in mijn armen kunnen sluiten.' Ik glimlachte lichtjes maar daarna voelde ik weer even de steek in mijn borst. Opeens werdons rustige moment verstoord door in hele roedel die binnen kwam stampen en lachen. 'Allison! We dachten al dat we je geur in het bos roken.' 'Ookal stink je naar vampier.' Iedereen deed een beetje lacherig en kwam naar me toen om me te omhelsen. Jake knuffelde me heel stevig en zei dat hij me gemist had. 'Heb je toch maar voor ons gekozen?' vroeg Quil blij en Jared trapte tegen zijn been. Ik keek Jared even beschuldigend aan maar daarna besloot ik dat ik het toch moest vertellen. 'Eigenlijk kon ik niet meer kiezen. Ik ben naar huis gestuurd.' Iedereen keek me verbaasd en verward aan en ik kroop tegen Seth aan omdat het koude, verdrietige gevoel langzaam weer bezit van me nam. 'Mijn moeder is gister overleden aan een hartanval.'