45* La Push/Miami

POV Allison Black
De frisse wind zorgde ervoor dat mijn haren eenm andere kant op gingen dan de rest van mijn lichaam. Met mijn handen in de zakken van mijn korte broek liep ik over het strand. Ik moest nadenken, ik wist nog steeds niet wat ik moest doen. Iedere keer als ik bij mijn moeder kwam begon ze er weer over, het was heel vermoeiend. Ook thuis, bij tante Lisa, was het moeilijk om na te denken want Lisa bleef constant vertellen over hoe fijn het voor mijn moeder zou zijn en waar ik naar school zou kunnen en zo. Alsof ik al beslist had! Mijn moeder betekent heel veel voor me, maar Seth is alles voor me. Als hij naar me kijkt laten de vlinders in mijn buik me opstijgen, als hij me aanraakt laat zijn huid brandwonden achter op de mijne en als hij me zoent.... Als hij me zoent voel ik me onbeschrijfelijk, alsof ik dood kon gaan van vreugde. Ik had me de laatste weken ook heel erg gehecht aan Jacob en Billy, Jacob is een soort grote broer die ik nooit gehad heb. Hij geeft om me en hij helpt me als ik zijn hulp noig heb. Jared en Paul zijn al 5 jaar mijn beste vrienden, en hoewel ik ze de laatste tijd een beetje links heb laten liggen, zijn het net broers voor me. En Kim, Emily en Leah zijn een soort zussen en tegelijkertijd mijn beste vriendinnen. Als ik alles zo in gedachte opnoem is La Push toch wel veel aantrekkelijker dan Miami. Maar was het maar zo makkelijk. Ik heb al aan mijn moeder gevraagd of ik niet gewoon eens in de zoveel tijd op bezoek kan komen, maar dan wil ze persé dat ik een maand of langer hier in Miami blijf en dat kan ik niet. Zolang kan ik Seth niet missen. Ik slaap er slecht door omdat hij de hele nacht in mijn dromen zit waardoor ik me schuldig voel. En ik eet nauwelijks meer omdat ik misselijk word bij het feit dat ik hem pijn doe. Als ik mijn moeder vertel dat ik heimwee heb, wuift ze het gewoon weg en zegt ze dat het komt doordat ik nog moet wennen aan het weer. Ik heb haar ook nog niet vertelt dat ik een vriendje heb, niet dat dat haar veel uit zou maken, ze zou me alsnog hier houden. Ik pakte mijn mobiel er weer bij om iemand te bellen, iemand die hier helemaal buiten stond. 'Heey Allie, hoe gaat het? Edward vertelde dat je in Miami zat,' ratelde een stem vrolijk door. 'Heey Rose,' begroette ik haar terwijl er een kleine glimlach op mijn gezicht ontstond. 'Hoe weet je dat ik hier ben?' 'Edward hoorde het in Jacobs gedachte toen hij Bella ging afzetten bij de weerwolven. 'Aha, sorry, ik had geen rekening gehouden met de mythische gavens,' antwoordde ik alsof ik een dom kind was. I hoorde haar aan de andere kant lachen. 'Maar wat is er? Waarom bel je?' vroeg ze vrolijk. 'Om je advies te vragen.' 'Oké, kom maar op.' 'Oké. Ik zit nu dus in Miami bij mijn moeder en tante. En toen ik bij haar op bezoek ging, smeekte ze me om bij haar te komn wonen. Maar wat moest ik nu doen?' ratelde ik in een keer achter elkaar door. 'Oeh, die is lastig.' 'Ja, en hou er rekning mee dat ik ben ingeprent.' 'Ja, dat vertelde Edward ook. Seth schijnt het er heel moeilijk mee te hebben dat je er niet bent,' vertelde ze een beetje zuur. Op dat moment was ik liever gestoken door een scherp vleesmes dan dat ik die opmerking hoorde. Het deed fysiek pijn dat ik Seth pijnigde door van hem weg te blijven. 'Maar wat moet ik nou doen?' vroeg ik wanhopig. 'Heb je al met je moeder overlegd over een compromis?' Ik zuchtte. 'Ja, maar dan wil ze dat ik afschuwelijk lang hier blijf en weer belachelijk kort daar ben.' 'Oké, dat is dus ook geen optie.' Het was even stil wat waarschijnlijk betekende dat ze aan het nadenken was. 'Sorry meid, maar ik weet het ook niet,' antwoordde ze geïrriteerd. Volgens mij kon ze er niet tegen dat ze ergens het antwoord niet op wist. 'Oké Rose,' zei ik zuchtend. 'Toch bedankt.' 'Graag gedaan. Ik hoop dat ik je snel weer zie.' 'Doeg.' En toen hing ik op. Nu had het echt geen nut meer, als zelfs een vampier, die ik weet niet hoeveel gedachte tegelijk heeft, het antwoord niet weet, is het onmogelijk. Opeens hoorde ik mijn ringtone. Ik had sinds ik in Miami was niet opgenomen als er iemand belde, maar nu kon ik het niet laten om even naar de naam te kijken. Seth. Ik had eigenlijk niemand willen spreken, maar nog een dag zonder zelfs zijn stem te horen en ik zou sterven aan een depressie. 'Heey,' fluisterde ik schor door de opkomende tranen. 'Allison! Ik dacht dat je niet op zou nemen! Maar ik ben zo blij om je te horen.' Ik voelde me beter omdat ik zijn stem weer hoorde, maar het deed ook meer pijn omdat het nog heel lang kon duren voor ik hem weer zag. 'Ik ben ook blij jou te horen. Ookal wilde ik liever niemand spreken.' 'Dat weet ik, en het spijt me heel erg dat ik je tóch bel. Maar ik moét even met je praten anders...' Hij zei niet wát anders maar uit de pijn in zijn stem was op te maken dat het niks prettigs was. 'Ik snap het. Ik heb hetzelfde, maar ik moet deze beslissing zelf maken,' zei ik terwijl ik de eerste traan al over mijn wang voelde rollen. 'Het spijt me voor je dat je moet kiezen. Ik zal je echt niet dwingen om terug te komen. Als je denkt dat je daar gelukkiger word moet je daar blijven,' ik hoorde dat hij het meende, hij wilde écht alleen maar dat ik gelukkig was. Maar ik hoorde ook hoeveel moeite het hem kostte om it te zeggen. 'Dank je, Seth. Ik hou van je.' 'Ik hou ook van jou. Als ik naar je toe zou mogen zou ik gelijk komen. Maar iedereen moet hier blijven voor Victoria.' Bij haar naam ging mijn andere hand, die eerst in het zachte zand had gelegen, naar de littekens in mijn nek en ik voelde de oneffenheden in mijn huid. 'Dat weet ik. Je kan ook beter daar blijven, daar hebben ze je harder nodig. Maar ik moet gaan, Lisa gaat zorgen maken.' 'Oké. Vergeet alleen niet dat ik van je hou.' 'Ik hou ook van jou, meer dan je je kunt voorstellen.' De tranen kregen nu gezelschap van kort, bijna hysterisch gesnik, maar voor Seth iets kon zeggen hing ik op. Als hij nog één lief ding tegen me zou zeggen zou ik huilend terug naar La pUsh rennen om weer bij hem te kunnen zijn. Toen ik had opgehangen overspoelde pijn en depressie me weer en ik wist nu al dat ik de rest van de nacht geen oog dicht zou doen.