44* No Way

POV Jacob Black
De bomen kwamen in snel tempo voorbij, de dauwdruppels gleden van de groene bladeren af omdat ik er razendsnel langs rende. Ik was aan het wachtlopen met Jared, Quil en Seth. We waren nog stees in de hoogste staat van paraatheid sinds die aanval op Allison. Toen ik daaraan dacht hoorde ik Jared en Quil in gedachte grommen en Seth kreunde alleen maar gepijnigd. Jake, kun je alsjeblieft ergens anders aan denken? vroeg Quil me. Alsof jullie niet constant aan haar denken, wierp ik terug. Daar had niemand een antwoord op. Het was waar, sinds Allison's vertrek anderhalve week geleden, dachten de meeste roedelleden constant aan haar. Zelfs Leah mist haar, voegde Jared zich bij mijn gedachte. Hij was nog steeds verbaasd dat Leah überhaupt íemand aardig kon vinden. Ookal moet ik toegeven dat de meeste er zo over dachten, ik ook. Leah heeft het gewoon moeilijk en Allison is lief tegen haar. Leah heeft gewoon een vriendin nodig en Allison werd dat voor haar verdedigde Seth zijn zus. Maar Allison is aardig tegen iedereen, het is onmogelijk dat zij géén vrienden met iemand word, antwoordde Quil. Het was waar, ze was bijna altijd aardig tegen iedereen, daarom mocht iedereen haar ook zo graag. Seth gedachte dwaalde ook weer af naar mijn zusje. Hij dacht aan hoe ze eruit zag, aan hun zoen (iets wat ik helemaal niet wilde weten), en het stelde zichzelf gerust met de gedachte dat ze snel terug zou komen. Ik en Quil stemde in met die gedachte maar Jared was bijzonder stil. Ja, ze komt vast snel terug, dacht ik ook zo positief mogelijk. Opeens hoorde Quil, Seth en ik alle drie een vage gedachte bij Jared langskomen. Het was heel vaag maar het klonk als 'weinig kans' of zoiets. Ik vertraagde mijn apssen al iets. Wat bedoel je daar mee? vroeg Quil met een dreigende ondertoon. Zonder dat hij het wilde, schoten zijn gedachten naar een paar dagen terug. Opeens hoorde ik vaag dat hij met iemand aan het praten was, ik kon alleen niet horen wat ze zeiden. Seth, die naast me rende stond opeens stil en hij struikelde nog net niet over zijn eigen poten. Dat was Allison, dacht hij. Zijn gedachte was een mix van blijheid, omdat hij haar stem weer hoorde. Verbazing en een beetje jaloezie, omdat ze naar Jared had gebeld terwijl ze in Miami was. En pure woede omdat Jared hem niks verteld had over dat hij haar gesproken had. Ik had pas later door dat het inderdaad Allison's stem was in Jareds gedachte. 'Waarom is er weinig kans dat ze snel terug komt?' 'Hoe gaat het met haar?' Die eerste gedachte kwam van mij en die andere was van Seth. Ik mag eigenlijk niks tegen jullie zeggen, antwoordde Jared voorzichtig. Seth gromde. 'Maar ze is mijn inprent, verdomme!' 'Seth, zíj wilde niet dat ik het jullie zou vertellen.' Seth was echt furieus, nog even en hij zou Jared aanvliegen. Als Kim er niet was en ze zou mij bellen, zou je het toch ook willen weten, dacht hij met opeengeklemde kaken. Hier had Jared niks op te zeggen en hij zuchtte diep. Oké, oké. Het gaat niet zo goed met haar. Nu goed? Ben je nu tevreden? Maar Seth was nog lang niet tevreden. Dit had hem alleen maar meer pijn gedaan. Hij begon zich gelijk zorgen te maken. Wat is er dan met haar? vroeg ik bezorgd.Ze, ehm...., begon hij weer. Seth gromde weer lichtjes, nu moést hij ook weten wat er was. Jared zuchtte. Haar moeder wil dat ze bij haar in Miami komt wonen en nu weet Allison niet meer wat ze moet doen. Ook Quil en ik stopte nu met rennen. Wat?! Dat was voor ons allemaal een schok. Seth werd overspoeld door een golf van pijn en wij moesten met hem mee lijden. Maar... Moet ze dan kiezen? Tussen ons en haar moeder? Dat kan haar moeder toch niet maken? dacht Quil paniekerig. Dat kan ze wel, dacht Seth een beetje doods. 'Wij willen haar toch ook het liefst altijd hier hebben? Waarom zou haar moeder niet precies hetzelfde willen?' 'Maar wij laten haar niet kiezen,' bracht Quil er kwaad tegenin. Zonder waarschuwing draaide Seth zich om en rende weg. We hielden hem niet tegen. Hij moest waarschijnlijk even alleen zijn.