Fourty-two

Laat me please snel thuis zijn. Dan kan ik tenminste rustig, zonder dat er iemand meekijkt, op twitter. Ongeduldig trommel ik met mijn vingers op mijn been. "Waar ga je heen?" vraag ik als ik merk dat we niet links maar rechtsaf slaan. "Shit! Ik zat niet op te letten!" roept ze terwijl ze op de remmen trapt. Snel draait ze aan het stuur. We redden het nog net om naar rechts te kunnen rijden, want een andere auto kwam al aanrijden om linksaf te slaan. "Mam, laat me niet zo schrikken! Je kon ook gewoon een paar straten verder kunnen keren!" "Ja, sorry dat had ik ook kunnen doen ja." Als we eindelijk thuis zijn stap ik de auto uit en gooi de deur achter me dicht. "Justin, vandaag komt een nieuwe vriendin van me even langs. Vind je toch niet erg? Ze heeft een dochter en die neemt ze mee." Pattie doet de auto op slot en maakt de deur open. "Oké gezellig, maar ik hoop niet dat het een hysterische fan is ofzo hoor." Ik kijk mijn moeder hoopvol aan. "Haha nee, ze heeft gezegd dat ze je muziek leuk vind, alleen geen mega fan." zegt Pattie. "Mooi." Grinnikend loop ik naar binnen en wil al naar boven lopen maar mijn moeder hoor ik nog zeggen. "Weet je nog dat meisje die je aansprak toen we uit het ziekenhuis kwamen? Die moeder leek van achter heel erg op die nieuwe vriendin. Ik kon het niet zo goed zien, maar ze leek er wel op." Ik verstijf. Als dat meisje de dochter is van mijn moeders nieuwe vriendin.. dan is ze dus dalijk hier in míjn huis. Het meisje van mijn dromen gewoon hiér in mijn huis!