006 Paranormal Activity

‘Euhm … is je naam… Katherine Pierce?’ vroeg ik twijfelend, ik wist niet dat ik de schrik van mijn leven zou krijgen. De deur vloog met een knal dicht. Er was plots een ijzige gil, een gil vol pijn. Ik sloeg mijn handen voor mijn oren, en plots was het pikdonker in de kamer. Ik hoorde geroep van buiten de kamer en je hoorde dat er getrokken en geduwd werd aan de deur om hem open te krijgen. De gil bleef aanhouden, en het stopte niet. Het was een meisjes gil, een meisje die vol zit met pijn en die het er uitlaat. Plots stopte het en de lichten vlogen aan. Ze kregen eindelijk de deur open en stormden binnen. Ze keken raar naar me omdat ik naar de muur staarde maar toen ze ook keken naar de muur begrepen ze het. “Zeg nooit mijn naam op dit erfgoed! Hij zal komen, en Hij zal weer moorden!” stond er met bloed opgeschreven.
‘Oh mijn god’ zei Esmee en begroef haar hoofd in de schouder van Carlisle. Iedereen keek bang naar de muur. Wie is Hij?
‘Jacob wat heb je gezegd?’ vroeg Sam die me doordringend aankeek. Ik haalde mijn schouders op.
‘Ik zei een naam en dan gebeurde dit’ zei ik en wees naar de muur.
‘Welke naam?’ vroeg Rosalie, de barbiepop trekt toch nog eens haar mond open. Ik zweeg, ik kon niets meer uitspreken.
‘Welke naam, Jake?!’ riep Seth meteen, en hij nam Nessie nog steviger vast dan hij al deed. Zij keek bang naar de muur en begon te jammeren. Ik schudde mijn hoofd, en wilde weglopen maar de jongens hielden mij tegen.
‘Als wij hier sterven omdat jij iets verzwijgt, is het allemaal jouw schuld’ zei Sam.
‘Laat me even iets uitzoeken oké, en als je me niet genoeg vertrouwt kom dan mee’ zei ik grommend tegen ze, wat? Vertrouwen ze me niet meer ofzo? Ik liep de kamer uit, gevolgd door de andere. Ik liep het hoofdkwartier binnen en nam de boeken die ik verstopt had. Ze waren oud en vielen haast uit elkaar. Ik zette ze op tafel terwijl iedereen een plek zocht om te zitten. Iedereen ging tegenover me staan. Ik nam het boek waarin ik de foto gevonden had en opende het. Ik nam de foto en gooide hem naar de andere. Hij landde op tafel voor hun neus, en iedereen keek er verwonderd naar.
‘Wie is dit?’ vroeg Bella.
‘Ze is prachtig’ zeiden Emily en Kim in koor. Iedereen maakte een instemmend geluid.
‘Als ik haar naam zeg zal Hij komen weetje nog’ zei ik dommig.
‘En btw haar naam staat erop’ en ik wees eronder.
‘Wat een mooie naam’ zei Nessie met haar melodieus kinderstemmetje. Ze keken er nog eens naar en legden het toen neer. Het was al heel laat dus iedereen ging hun eigen weg. De Cullens gingen jagen en wij gingen slapen. We gingen naar boven en gingen naar onze aangewezen kamer. Ik liep de kamer in en keek een beetje bang naar de muur maar alles was weg….


Reactiess?? <33