Twenty-five

Draaiend en woelend lig ik in mijn bed. Ik kan maar niet slapen en moet de hele tijd aan van alles denken. Vooral de naam Justin spookt steeds in mijn hoofd. Houd toch eens op! Het is Justin Bieber oké, die is on-be-rijk-baar! Toch gaat hij niet uit mijn hoofd. Het lieftst zou ik nu bij hem in zijn armen willen liggen. In zijn mooie bruine ogen kijken en zijn lippen op de mijne voelen. Met die gedachte val ik in een diepe slaap. Ik beland in een droom. Nouwja, het leek een droom. Hand in hand loop ik met Justin over het strand. Ineens gaat hij op zijn knieën zitten en pakt mijn hand. "Lieve Maritt, wil je verkering met mij?" vraagt hij lief, en hij kijkt me met zijn diep bruine ogen aan. Het is onmogelijk om nee te zeggen. Op het moment dat ik ja wil zeggen wordt Justin ver bij me vandaan getrokken. "Kom terug!" roep ik naar hem, en ik wil rennen, maar het lukt niet. Ik zit vastgenageld aan de grond."Help." hoor ik hem roepen, en het geluid klinkt steeds verder weg. "Nee! Nee!" schreeuw ik hulpeloos. Dan schrik ik wakker. Ik ben nat van het zweet en ik zie iemand naast mijn bed staan. "AAAAHH!" gil ik, maar dan zie ik dat het mijn moeder is. Bang kruip ik in haar armen. "Ik had zo'n enge droom.." snik ik, en ze wrijft over mijn rug. "Rustig maar, het was maar een droom." fluistert ze in mijn oor, en ze geeft me een kus.