003

“Het spijt me.” zei Leoni en ze pakte mijn hand vast. “Nee dat doe je niet.” Zei ik en ik trok mijn hand los en veegde weer een traan weg. “Het spijt me wel Leen, serieus!” Zei Leoni. “Verkoop die praatjes maar aan iemand anders.” Snikte ik en ik stond op en rende de tribune af. “Wat doe je idioot!” Riep Leoni boos en ze rende achter me aan. Iedereen op het veld draaide zich om en keek verbaasd naar ons, inclusief papa. Papa zijn blik ging van verbaasd naar boos en ik zag dat hij op het punt stond om wat naar ons te schreeuwen. Ik vloog hem om zijn nek en begon weer te huilen. “Stil maar lieverd, wat is er?” vroeg papa geschrokken en hij sloeg zijn armen om me heen. “Leoni.” Snikte ik en ik keek papa aan. “Leoni Livia Guardiola, wat heb jij gedaan?” Vroeg hij boos. “Niks.” Zei Leoni boos. “Eh coach, wat moeten we gaan doen?” Vroeg Bojan en hij keek verbaasd naar ons. “Ik wil dat jij Lena even naar het kamertje van de EHBO brengt, dan kan ze even een glas water drinken.” Zei papa en hij liet me los. “Is goed.” Zei Bojan met een grijns en hij sloeg zijn arm om me heen. “Gaat het wel?” Vroeg Bojan terwijl we weg liepen. “Ja hoor.” Mompelde ik en ik veegde nog een van de tranen weg. “Jij en Leoni hebben wel vaker ruzie of niet? Emma heeft het er best vaak over.” Zei Bojan en hij keek me afwachtend aan. “Ja, Leoni is een vervelende bitch.” Mompelde ik. “Ho ho, niet zo gemeen praten over je zus en de beste vriendin van MIJN vriendin he.” Zei Bojan lachend en hij gaf een tikje tegen mijn achterhoofd. “Dan moet jij me niet slaan.” Zei ik en ik moest een klein beetje lachen om Bojan. Het is echt een lieve jongen, oke het is niet mijn type en hij is toch al bezet. Maar toch, hij is lief. We gingen het EHBO kamertje binnen en ik zag twee andere jongens zitten, waarschijnlijk de nieuwe spelers van het team. Ze hadden beide geen shirt aan aangezien ze met allemaal medische testen bezig waren. Ik keek naar een van de jongens en bekeek zijn lichaam goed. Hij was best gespierd en zijn armen zaten vol tatoeages. Daarna keek ik naar zijn gezicht en ik zag dat hij mij aankeek. Ik voelde mijn wangen langzaam warmer worden en ik draaide snel mijn hoofd weg. Oke, waarom laat hij me blozen? “Hier.” Zei Bojan en hij gaf me een glas water. “Dankje.” Zei ik schor en ik dronk het glas water leeg. “Zullen we weer gaan?” vroeg ik aan Bojan en ik keek hem smekend aan. “Wacht even hoor.” Zei Bojan en hij streek met zijn duim over mijn wang. “Mascara.” Zei hij met een grijns. “Had dat eerder gezegd!” riep ik verontwaardigd en ik ging snel het kamertje uit. Toen ik langs de jongens liep wierp ik nog snel even een blik op de eerste jongen. Oke Lena, trek je niks van hem aan. Je mag niks met voetballers krijgen, een van de regels van papa!