Chapter 5 ~ Professor Snape

‘Lucy, kom op slaapkop, wordt nou wakker!’ Iemand stond aan mijn dekens te trekken dus ik ging er maar vanuit dat het mijn moeder was dus ik zei maar tegen haar: ‘Mam, hou toch op! Ik kom er zo uit!’
‘Mám? Zie jij mij aan voor je moeder?’ zei de persoon die aan mijn dekens trok beledigt.
Ik wreef mijn ogen uit en zag dat het Hermione was die aan mijn dekens trok! ‘Sorry Hermione! Sorry!’ Wauw zit ik nou nog steeds op Hogwarts? Ik dacht dat het allemaal een droom was!
‘Het is al goed Luus, maar als je nog wil ontbijten voor de 1e les moet je snel zijn!’ zei Hermione.
‘Hoe laat is het dan?’ vroeg ik.
‘Het is nu tijd om op te staan! En trouwens, hier zijn je kleren.’ Hermione gooide een zwart pakketje op mijn dekens en liep de slaapzaal van ons twee, Parvati Patil en Lavender Brown* uit.
Ik kleed me snel aan en ren in de richting waar Hermione heen was gelopen en kwam terecht in de leerlingenkamer van Gryffindor, waar Hermione al zat te wachten op een stoel.
‘Zullen we naar de Grote Zaal gaan?’ vroeg ze aan mij.
‘Goed idee, ik sterf namelijk van de honger!’

Even later zaten we aan de tafel van Gryffindor te ontbijten bij Ginny, Harry, Ron, Fred, George en Percy, die eruit zag alsof hij het boek dat hij vast had op aan het eten was in de plaats van zijn ontbijt!
‘Hoi Lucy, heb je een beetje goed geslapen?’ vroeg Ginny aan mij, maar ik merkte het niet op want ik werd zo in beslag genomen door al het lekkers dat er voor me lag.

‘Kom op zeg Lucy, je kan toch wel een beetje doorsnijden?’ Ron zuchtte vermoeid naast me. ‘We hebben niet de hele dag de tijd om deze toverdrank te maken.’
‘Ja, mevrouw Mason, ik zou maar opschieten als ik u was,’ raadde een snerpende stem achter mij me aan en duwde we hoofd terug richting mijn boek.
Ik sprong op en zag toen dat het Professor Snape was. ‘Okee Professor Snape,’ zei ik snel.
Later toen we naar Verzorging van Fabeldieren liepen vroeg Ron aan mij: ‘Ben je erg geschrokken van Snape?’
‘Gaat wel, hoezo?’
‘Nou, je sprong echt een meter de lucht in toen hij ineens achter je stond!’ zei Ron lachend.
Ik bedacht me ineens dat Ron er nog best wel leuk uitzag met dat rode haar en die sproeten, misschien werd het ooit nog wel eens iets tussen ons!

* = Berlinda Broom