~002

Een kwade zucht ontsnapte tussen Elise's lichtroze gestifte lippen en ze fronste haar wenkbrauwen.
'Goed dan, wat moet ik nu weer doen.' zei ze terwijl ze Gerard strak aankeek. Gerard ontspande een beetje.
'Oké dan, McHale Productions schijnt bezig te zijn met een ultra geheim project. Wij willen weten wat voor project het is, sinds McHale niet de meest betrouwbare persoon op de wereld is. Hij heeft een verblijf in Costa Rica, en wij gaan jouw erheen sturen.' zei Gerard. Op het scherm achter hem verscheen het gebouw waarin McHale verbleef en een kleine kaart van de omgeving. Elise knikte.
'Goed, ik ga naar binnen, zoek uit wat ze van plan zijn met het project, als het erg is download ik het en daarna ga ik weg. Is dat alles? Want dan had je me het ook gewoon thuis kunnen vertellen.' zei ze verveeld.
'Nou, dat is niet het enigste. Je krijgt een partner.' zei Gerard. Elise veerde op. Ze had altijd al een partner willen hebben, een goede spion die wist wat hij deed en van wie ze bijna geen last had. In haar fantasieën was het doorgegaan totdat de knappe agent zijn liefde aan haar had verklaard en ze samen de bad guys versloegen. Daarna gingen ze trouwen en namen ze beide ontslag als spion. Om een leven te leven aan het strand en twee kinderen, één jongen en één meisje en een hond te hebben.
'Echt?' de blij ondertoon was niet uit Elise's haar stem te wissen en de wenkbrauwen van Gerard gingen verbaasd omhoog.
'Ehm...ja. Zijn naam is Matthew Reaven. Hij is gespecialiseerd in techniek. Dus alles qua electrische sloten, gadgets en dat soort spullen.' zei Gerard.
'Hoe lang is hij al agent?' vroeg Elise.
'Nou, dat is het hem juist. Dat is hij niet.' zei Gerard. Elise haar blijdschap verdween meteen.
'Ik moet samenwerken met een normale jongen! Dus niet, Gerard! Dat kun je niet maken! Ik moet werken met iemand die weet wat hij doet, en niet met iemand die alleen maar films zoals Mr&Mrs Smith en James Bond heeft gezien. Iemand die denkt dat hij alles kan, en die niet is opgeleid!' riep Elise kwaad. Haar stem was drie octaven hoger uitgeslagen dan normaal, wat alleen gebeurde als ze echt héél kwaad was. Dat had Gerard dus goed voor elkaar gekregen.
'Hij is speciaal, Elise. We volgen hem nu al een tijdje en besloten dat het hij meest geschrikt was om met jouw mee te gaan. Ook omdat hij ook jong is, negentien als ik me niet vergis.' zei Gerard.
'Dus, ik moet het maar gewoon met hem doen?' vroeg Elise die haar armen over elkaar heen sloeg.
'Ja, je moet het maar met hem doen.' zei Gerard.