Ch. 5 Food

ELIZABETH POV

Ik word wakker, uit mijn dromen van Carlo. Ik open mijn ogen direct, Carlo?? Dat kan niet, hij is mijn beste vriend. Nou jah ik kan me mijn droom niet meer herinneren het zal wel vriendschappelijk geweest zijn zeker. Jah toch?? Ik stap uit bed. En na 20 minuten ben ik al klaar om naar beneden te gaan. Zoals een zombie, wat ik altijd ben ’s morgens, ga ik naar de leerlingenkamer. En omdat ik nog moe ben zijn mijn ogen natuurlijk nog half toe. En wat gebeurt er dan, natuurlijk je botst op iemand. Maar nu valt hij naar achter en ik op hem. Stem: ‘goede morgen Elizabeth.’ Ik: ‘goeie morgen Carlo.’ Ik blijf liggen, jah wat denk je, mijn verstand is nog niet op gang gekomen, dus denk ik niet na. Carlo: ‘Elizabeth misschien moet je recht staan??’ Ik: ‘ah jah.’ Ik sta recht en trek Carlo daarna ook recht. Carlo: ‘een geweldige manier om wakker te worden he??’ Ik: ‘ik ben toch nog niet wakker hoor.’ Ik geeuw nog eens goed. Carlo: ‘voor mij dan.’ Ik: ‘dat kan wel waar zijn.’
Samen gaan we naar beneden,voor te ontbijten. Onder weg zijn we aan het praten, maar in het midden van ons gesprek worden we ineens gestoord. Cho Chang. Ik haat dat mensen tegenwoordig echt he, jah voor de vakantie en in de vakantie heb ik haar ook gezien, als ik bij Carlo was. Ik leef een soort bij hem, nee gewoon bij hem thuis woon ik. Je weet wel ouders dood, ja zoals bij Sky, Faith, Blue & Winter. Ik heb het ook voor. Cho gaat direct rond Carlo zijn nek hangen. Jah oke ze zijn in Love, maar waarom doet ze dat altijd als ik er ook bij ben. Ik krijg het er van. Mijn buik draait zich dan om, een raar gevoel komt in mij op, alsof ik ziek ben. Als we vlak voor de Grote zaal zijn, ruik ik in het rond, en ineens zet ik een spurtje. Carlo wurmt zich uit de armen van Cho en volgt mij. Snel schuift hij naast mij aan tafel, en begint zijn bord te vullen. Dat van mij is al gevuld, nog al vol. Nou jah het is lekker eten, en liever te veel eten dan dat ik verhonger he. Ik ben bezig met mijn eten en Carlo is iets aan het vertellen. Ik: ‘hey Blue.’ Blue: ‘echt niet tof he, je weet echt altijd dat ik het ben.’ Ik draai me om en zij zet zich aan de Ravenklauwtafel die achter mij is en ze kijkt mij aan. Ik: ‘ik weet altijd wie er achter mij staat dus jah, jij dus ook.’ Ik draai me lachend terug om en begin verder met Carlo te praten.