Troubled.*

Will's pov:
Alles leek gevaarlijk te zijn. Alles kon haar kwetsen en niets kon haar beschermen. Ik voelde zo veel woede die ik niet kon verklaren. Ik wilde op zoek gaan naar hem en gewoon zijn nek breken, het zelfde doen wat hij hun had aangedaan. Ik kon het haar niet zeggen, ik kon Samii niet zeggen dat haar moeder bang en alleen was. Ik kon niet naar haar toe gaan want dat was te riskant.
Alles komt goed, Will. Zorg voor Samii, je bent de enige bij wie ik ze vertrouw!
Haar woorden spookten nog steeds nietszeggend door mijn geest. Ik zuchtte, liet mijn vingertoppen langs mijn voorhoofd gaan en staarde met een verdwaasde blik naar de rumoer in mijn klas. Ik schraapte mijn keel en iedereen werd rustig. Zelf gemaakte projectielen lagen over de grond verspreid en iedereen leek met hun gedachten ergens anders te zijn. “Goed, waar waren we gebleven?”
Ze keken elkaar allemaal verbaasd aan, maar Quinn was de gene die antwoord gaf. “Meneer Shue, we zijn nog niet eens begonnen! Gaat alles wel goed?”
Daar dacht ik even over na. Alles ging goed met mij, maar dat was het probleem niet. Ze fluisterden vragen naar elkaar en wierpen vragende blikken mijn richting uit. “Ik ben in orde, dankje! Maak je geen zorgen! Ga gewoon maar naar jullie volgende les!”
Iedereen stond op terwijl ik me terug in mijn stoel liet zakken. “Meneer Shuester?”
Ik schrok op. Finn, Kurt, Quinn en Noah hadden zich voor mijn bureau verzameld, hun blikken zo uiteenlopend dat ik er geen einde aan kon knopen. “Ga maar naar de volgende les,” herhaalde ik fronsend. “Glee…” mompelde Noah. Ik wilde mezelf een mep voor mijn hoofd geven maar hield mezelf tegen. “Juist, wist ik wel…komaan! Voor we zelf te laat zijn…”
Ze stootte allemaal een zwakke grinnik uit. “We hebben 2 nieuwe erbij!”
Kurt grijnsde en Finn mompelde iets onverstaanbaar. “Weet je zeker dat het goed gaat?”
Ik keek opzij. Quinn liep twijfelachtig met me mee, vragen duidelijk brandend op haar lippen. Ik gaf een korte knik maar ze leek er niet echt veel vertrouwen in te hebben. “Dit word een leuke les,” verzekerde ik haar en hield de deur voor haar open.
Dit word verschrikkelijk!