Lori Streed.*

Hij begeleide me naar binnen; zijn hand op mijn onderrug en mijn rugzak in zijn handen. Ik had hem wel zelf willen dragen maar hij had geprotesteerd. Ik had enkel kunnen glimlachen en hem laten doen. Iedereen staarde, hun ogen als kogels door mijn delicate lichte huid. Ik slikte mijn angst weg en liep met hem mee door de gangen. Mijn hart voelde zwaar en mijn lichaam leek niet volledig mee te willen. “Wacht hier,” zei hij en ging door een glazen deur naar binnen. Ik keek de ruimte rond. Het was een secretariaat maar er was niemand te zien achter de balie. “Waarom ben jij hier?” vroeg een zachte stem. Ik schrok op, viel bijna maar kan me net op tijd recht houden. Ik ontmoette haar blik en glimlachte zwak. “Inschrijven…” zei ik enkel. Ze knikte begrijpelijk. Haar groene ogen bestudeerde me, alsof ze iets zocht. “Ik ken die jurk,” zei ze na een lange stilte,”Laura, toch?”
Ik knikte. Fijn, daar ging mijn eerste indruk. Het meisje met de afdankertjes.
“Ze is mijn beste vriendin, daarom…” zei ze toen ze zag dat ik me ontdekt voelde. Ik beet op mijn onderlip en zette en stap naar voor, keek naar de vrije stoel naast haar. “Doe maar, ik bijt niet… nou… meestal toch niet!”
Mijn hart miste een slag en zelfs dat leek ze te merken. “Ken je Meneer Shue?”
Ik knikte,” hij is mijn oom…”
Ze lachte zacht, “Ik dacht al zoiets… jullie lijken best op elkaar!”
“Waarom ben jij hier?” vroeg ik onschuldig maar eigenlijk was ik echt benieuwd. Ze streek met haar handen door haar donkere bruine haar en zette een gemene grijns op. “Coach Sylvester gesaboteerd…” grinnikte ze. Ik trok mijn wenkbrauwen op, staarde haar verbaasd aan. Ze mocht dan wel de beste vriendin van Laura zijn… ze leek helemaal niets op haar.
Ze leek best trots op zichzelf. “Ik heb de muziek voor de cheerios veranderd van Madonna naar Justin Bieber! Je had hun gezichten moeten zien!”
Ik had geen idee waar ze het over had of wie de cheerios waren maar ik knikte toch, gewoon om haar niet teleur te stellen.
Ik keek snel terug naar het kantoor waar Will zat, zag hem nog steeds papieren invullen en richtte me terug tot haar. Ik bestudeerde haar eigen kleren. Ze droeg een groene jurk en een jeans jasje dat leek alsof het een oorlog had meegemaakt. Overal zaten er scheuren in maar niet een viel uit de toon. Om haar nek hing een koptelefoon en om haar heupen hing een glimmend speldje met haar naam op, vermoedde ik. “Lori?”
Ze keek op en glimlachte. Ik slikte en glimlachte onzeker terug. Alles ging snel. Will kwam naar buiten en nam mijn arm,”ben je klaar?”
Ik knikte maar toen we naar buiten wilden gaan werd de weg ons versperd door iemand. Een grote blonde vrouw stond in de deuropening en keek Will vernietigend aan. “William ik rook je haarlak vanaf mijn kantoor!”
Ik keek even naar hem om te zien hoe hij reageerde maar hij gaf geen kick. “Dag Sue!”
Ze duwde ons opzij en keek kwaad naar Lori, die nog steeds grijnsde. “Jij! Hoe durf je! Een hele repetitie verprutst door jou stunt!”
Ze haalde haar schouders op, “I just need somebody to love, coach!”
De vrouw kreeg een twitch om haar oog en brieste bijna naar het meisje. “Je zult boeten, branden in de hel en…” opeens was ze stil en keerde zich terug naar ons om. “Ik stuur je naar Glee!”