-010-

'Damn hier wonen ruim 200.000 andere amerikanen die ook Rose heten. Weet je zijn voornaam?' Ik knik 'Max' hij zoekt verder. 'Max Rose' mompelt hij. 'Oh, had ik dat niet gezegd?' vraag ik geacteerd. Justin trapt erin en kijkt me vragend aan. 'Ik heb mijn moeders achternaam' Justin zucht en ik begin keihard te lachen. Op dat moment komt Sandi binnen. 'Hi jongens' zegt ze. 'Wat is er?' vraagt ze grijnzend van de geirriteerde Justin naar mij, rollend over de grond van het lachen. 'Ik zoek haar vader, geeft ze de achternaam van haar moeder. Ik heb een halfuur gezocht!' Sandi begint nu ook te lachen. 'Wel een goed idee' zegt ze als ze uitgelachen is. 'Hell no!' roept Justin. 'Nee, om je vader te zoeken. Dat is toch leuk?' ze kijkt me vragend aan. 'Ik weet het niet' zeg ik terwijl ik mijn tranen -dit keer van het lachen- wegveeg.'Het zal wel een stomme vent zijn' zeg ik wat somber. 'Vast niet!' Jij bent ook hartstikke leuk, dat zal vast van zijn genen zijn!' oppert Justin. Ik voel dat ik rood wordt. 'Als hij echt aardig zou zijn, was hij bij mijn moeder gebleven. Maar ik ga nog even liggen, mijn hoofd bonkt' voeg ik er snel aan toe, ik heb geen zin in nog meer gezeur. 'Ja is goed, Justin laat jij haar de logeerkamer zien, dan ga ik de boodschappen inruimen.' vraagt Sandi. Hij knikt en loopt met me mee naar boven. 'Wat is je vader zijn achternaam?' vraagt hij in de logeerkamer. Ik zucht 'Jij houd ook niet op hè!' Justin schudt grijnzend zijn hoofd. 'Ik weet het niet' zeg ik. Maar Justin kijkt me ongelovig aan. 'Je weet het wel' zegt hij. 'Oh shit! Parks, Max Parks. En hier ga ik spijt van krijgen!' hij glimlacht. 'Ik weet zeker dat jou vader wel een aardige man is. Slaap lekker' hij geeft me een kus op mijn wang en loopt de kamer uit. Ik zucht tevreden en ga op het logeerbed liggen. Mijn dag kan niet meer stuk.