-008-

Als ik op de wc ben geweest was ik mijn handen en kijk in de spiegel. Er zit een rode handafdruk op mijn gezicht en mijn haren zitten door de war. Ik voel me duizelig worden dus draai snel het slot van de deur om en open de deur. Ik zie Justin de gang in lopen maar dan wordt het weer zwart.
'Vanaf nu ga je nooit meer naar de wc hoor!' zegt Caitlin streng als ik mijn ogen een minuut later weer open.''Sorry' zeg ik verlegen. Justin, Christian en Caitlin lachen. 'Wil je iets drinken of eten?' vraagt Christian. 'Nee dankje. Zullen we iets leuks doen?' vraag ik. 'Iedereen kijkt me verbaasd aan 'Je bent net twee keer flauwgevallen gek!' roept Christian. 'Ja maar ik ben niet zielig' 'Nou?' Caitlin knijpt in mijn wang. 'Wat is er eigenlijk met mijn masker gebeurd?' 'Hebben we erafgepoetst. Al je haren zaten eraan geplakt.' Caitlin trekt een vies gezicht. 'We kunnen de film wel afkijken'
Even later zitten we met z'n vieren de film af te kijken. De film heet Confessions of a shopahloic, maar dat lijkt Christian en Justin niet te boeien. Daarna zijn we allemaal op Caitlins bed in slaap gevallen.

De volgende ochtend zitten we rond 10 uur aan de ontbijttafel. Ook ik, ik heb geen last meer van duizeligheid en van hoofdpijn nog een beetje. Er zit nu een lichtroze hand op mijn gezicht, maar die doet ook geen pijn meer. Christian moet basketballen en Caitlin gaat cheerleaden bij een andere basketbal wedstrijd. Justin blijft thuis om dingen te regelen voor zijn volgende tour en Sandi gaat met mij mijn spullen halen, want ze staat erop dat ik bij hun intrek.
Natuurlijk durf ik weer niet. Het is goed dat Sandi erbij is anders was ik zeker niet gegaan. Ik maak met mijn sleutel de deur open en stap gespannen naar binnen. 'Hallo?' roept Sandi. Ik sprint de trap op, pak mijn tas met al mijn spullen en ren weer naar beneden. Daar staat Sandi op me te wachten. 'Emily?' hoor ik Loïs stem vanboven. Ze komt de trap af. 'Ik ehm... ik ga bij hun wonen' zeg ik hakkelend als Loïs beneden is en ik wijs naar Sandi. Ik zie Loïs' ogen van Sandi naar mij gaan en weer terug. Zonder iets te zeggen pakt ze haar autosleutels en loopt nors naar buiten. En even later horen we haar in de auto wegrijden.


‘Ik zet je thuis af. Vind je het goed als ik even boodschappen doe? Als er iets is bel je me oke’ vraagt Sandi even later in de auto. Ik knik en houd mijn tranen tegen. Waarom huil ik zoveel? Omdat Sandi zo lief voor me is?
Als ik het huis in kom zie ik Justin aan de keukentafel zitten. ‘Hi’ zegt hij zodra hij me ziet. ‘Hi’ zeg ik met trillende stem. Ik schenk wat thee voor mezelf in. ‘Wil je ook?’ vraag ik hem zonder hem aan te kijken. Mijn stem trilt nog steeds. ‘No thanx’ krijg ik als antwoord. Ik schenk het gekookte water in mijn kopje, maar laat de waterkoker vallen waardoor er heel veel water over mijn hand stroomt. Justin schrikt op en duwt mijn “gekookte hand” onder de lauwe kraan. De tranen stromen over mijn wangen. Ondertussen zet Justin de waterkoker terug en veegt met een doekje het gemorste water op. ‘Dankje’ piep ik als hij klaar is. Hij slaat zijn arm om mijn schouders en veegt mijn tranen weg waardoor ik alleen maar harder moet huilen. Ik zet de kraan uit en droog mijn hand. ‘Weet je zeker dat het goed gaat?’ vraagt hij. Ik schud mijn hoofd en bekijk mijn hand. ‘Wil je erover praten?’ vraagt hij. Ik haal mijn schouders op ‘Wil je het weten’ vraag ik