-006-

'Emily! Waar ligt het groene tasje!' hoor ik haar even later gillen. Ik blijf zo stil mogelijk zitten (geen idee waarom) en geef geen antwoord. Ik hoor haar voetstappen op de trap. Snel pak ik mijn mobiel en sping uit het raam op het dak van de uitbouw, Waar ik me ook soepel op de grond laat komen. Ik kijk naar mijn slaapkamerraam. Ik zie dat Loïs in mijn kamer is maar mij niet ziet. Ik ren door het park naar het huis van Caitlin en Christian. Sandi doet de deur open 'Emily, meisje gaat het?' ik sta met uitgelopen mascara en een rood aangelopen hoofd van het rennen. Ik schud mijn hoofd. 'Kom binnen' zegt ze. En ze zet me op een keukenstoel. 'Moet ik Caitlin roepen? Christian is aan het trainen.' zegt ze terwijl ze een glas water voor mijn neus zet. Ik knik en niet veel later is Caitlin beneden. 'Emily! Wat is er met jou gebeurd!?'roept ze geschrokken als ze me ziet. Ze trekt me mee naar haar kamer. 'Wil je het vertellen?' vraagt ze daar. Ik knik 'ze heeft drugs, die had ik aan een zwerver gegeven. Toen kwam ze thuis en was dus dat tasje kwijt. Ze riep naar me en toen ben ik uit het raam geklommen en naar jullie toe gerend' 'Wat een gek!' roept ze. 'Waarom ga je niet bij haar weg?' Ik haal mijn schouders op. 'Ze is wel mijn tante...' zeg ik en ik veeg mijn tranen weg. 'Kom bij ons wonen!' zegt Caitlin enthousiast. Ik schud mijn hoofd. 'Dat mag echt niet' mompel ik. 'Van mijn ouders wel!' Caitlin springt op om het aan haar moeder te vragen. 'Nee Caitlin, ik red me wel' Caitlin draait zich weer om. 'Oke dan. Wil je hier blijven slapen?' vraagt ze. 'Ik weet het niet, ik zal haar ooit weer onder ogen moeten komen...' denk ik hardop. 'Maar het is wel gezellig. Een beetje Christian pesten enzo' giecheld ze. 'Oke!' roep ik enthousiast.