#95.

“Ik had je gewoon moeten vertellen dat ik mezelf eens grondig ging laten onderzoeken. Het spijt me zo”, snikte ik. Nee, ik had de moeite niet gedaan om op mijn lip te bijten. Het zou in deze situatie niets uitgehaald hebben.
“Stil maar, liefje. Ik weet dat je het moeilijk hebt om je aan te passen en dat je je familie mist, maar geloof me als ik zeg dat ik er alles aan zal doen om dit huis ook jouw thuis te maken.” Hij streelde met zijn hand over mijn rug, wat me kalmeerde. Uiterlijk althans, want in mijn hoofd vervloekte ik Tom voor wat hij gedaan had. Ik wist dat hij hierachter zat, dat hij op hem ingepraat had. Ik was hem er wel dankbaar voor, maar er was nog altijd ergens een grens tussen inpraten en opzadelen met schuldgevoelens.
“Ik hou van je”, fluisterde ik en ik sloeg mijn armen rond zijn lichaam. Ik nestelde me tegen zijn borst en sloot mijn ogen. Dit was wat ik wilde, in zijn armen liggen. “Ik ga ervoor zorgen dat je eens goed kan ontspannen.” Hij nam me in zijn armen en liet me neerploffen op de zachte satijnen lakens. Bill liep naar de deur, waar de lichtschakelaars zich ook bevonden. Hij doofde de lichten, waardoor ik pas echt doorhad hoeveel kaarsen er wel niet stonden in de kamer. Het waren er in ieder geval een stuk of twintig. Enkele ervan gaven een rustgevende geur vrij. Ik meende vanille te ruiken, maar was er niet erg zeker van.
“Als je nu eens je trui uittrekt, je op je buik draait, dan kan ik die spanning van je wegnemen.” Ik deed wat hij me vroeg en gooide tenslotte ook mijn bh ergens op de grond. Ik ging op mijn buik liggen en deed mijn haar in een soort van dot. Amper een paar seconden later voelde ik hoe hij de koude massageolie op mijn nek, schouders en rug uitsmeerde. Hij kwam half op mijn achterwerk zitten, waardoor hij zelf comfortabel genoeg zat om de bewegingen uit te voeren. Terwijl hij langzaam over mijn lichaam begon te wrijven, vroeg ik me af hoe dit allemaal mogelijk was. Ik dwong mezelf om mijn gedachten los te laten en om hiervan te genieten, dat is wat Bill ook wou. Mijn andere zorgen waren voor later. Hoeveel later wist ik niet en ik wilde er niet bij stilstaan ook. Niet nu.