16

'Oeh, yeah, ga door Jason.' Zei mijn broertje met kusgeluidjes erdoorheen. Waarom zoen ik hem dan ook vóór mijn huis. Ik negeerde mijn broertje - ookal maakte hij harde kusgeluiden - en voelde me goed en slecht tegelijk. Goed, omdat ik met Jason had gezoend. Slecht, omdat Justin niet meer met me praat. Hij was stil sinds het moment dat ik weer terug was gekomen. Kwam het doordat ik met Jason had gezoend? Hij had het wel moeten hebben gezien - door mijn kleine irritante broertje die hem vast naar de raam had getrokken. Mijn broertje liep - eindelijk - weg, naar boven toe. 'Justin?' Hij reageerde niet. 'Jus!' Probeerde ik opnieuw. 'Please, vertel me wat er aan de hand is.' Smeekte ik - weer geen antwoord. Ik stond op en ging op zijn schoot zitten zodat hij niet wegkon en hij me móest aankijken. 'Als je me nu niet gaat vertellen wat er aan de hand is, gooi ik jeukpoeder over je heen.' Wéér geen antwoord. Ik stop op en pakte boven de fles met jeukpoeder en rende weer terug naar beneden. 'Justin, je hebt nog één kans.' Waarschuwde ik hem. Hij keek nog steeds naar de TV alsof er iemand dood was. Ik draaide de fles open boven zijn hoofd en kantelde hem voorzichtig. 'Niet doen. Ik heb hier geen zin in Jessica.' Zei hij net voordat ik hem wou omkiepen. Hij stond op en liep weg. 'Justin, please? Vertel het me.' Probeerde ik, maar hij liep door. Als een zak liet ik me neervallen op de grond en de tranen begonnen te rollen over mijn wangen - uit het niets. 'Huil je nou?' Vroeg Justin en ik keek met betraande ogen naar hem. Hij kwam naast me zitten en trok me op zijn schoot. Zijn armen krulden om mij heen - er liep een warme, prettige schok door mijn lijf - en het gehuild ging verder. 'Als ik iets heb gedaan, dan mag je alsnog jeukpoeder over me heen strooien, want ik wil je echt geen pijn doen, Jess.' Fluisterde Justin in mijn oor en mijn hart maakte overuren.