100. Slecht nieuws ?

Verveeld zat ik met mijn vingers te draaien. Haar ouders en Irina kwamen maar niet terug. Plots ging de deur open. Mijn hart sloeg een slag over. Het waren niet haar ouders en Irina, het was Friedolien die ze terug binnen brachten. Tom,Bill en ik sprongen alle 3 tegelijker tijd recht. Friedolien was al wakker. Een nieuwe baxter ging aan haar arm. Terwijl de verpleging het bed terug op de juiste plaats zette gingen wij rond haar gaan staan. “ Friedolien glimlachte flauwtjes naar ons. “ Hoe gaat het?” vroeg ik. “ Goed.” Mompelde ze nog wat slaperig. “ Straks weten we wat hoe alles verlopen is.” Zei Bill tegen haar. Friedolien knikte en zuchtte eens diep. Tom had ondertussen haar hand al vastgenomen en fluisterde lieve woordjes tegen haar. Irina kwam plots de kamer binnen gelopen. Ik schrok me dood toen ze de deur opensmeet en terug dicht deed. Ik draaide me om en toen ik haar zag staan keek ik haar smekend aan. “ En?” vroeg ik. Ik voelde dat ik stond te trillen op mijn benen van de zenuwen. Irina kuchte even en zei : “ Ik heb …” en ze zweeg. Ik voelde hoe er een knobbel in mijn maag werd gelegd. “ Slecht nieuws.” Maakte ze haar zin af. Op dat moment voelde het alsof ik leegliep, alsof al het bloed in mijn lijf er langs mijn tenen uitvloeide. Ik keek naar Friedolien die tranen in haar ogen keek en in Tom zijn hand kneep.

“ Wat?” vroeg ik bang. “ Euhm, Friedolien je hebt ene revalidatie van zeker 4 à 5 maanden.” Begon ze. “ Oh,nee. Frie, onze Olympische Spelen.” Floepte ik eruit en sloeg mijn hand voor mijn mond toen ik besefte wat ik gezegd had. Ik moet leren mijn mond houden. Friedolien gaf geen kick. “ Dat is nog niet het slechtste nieuws. Friedolien, …” zei Irina opnieuw en ze keek haar plechtig aan. Er dwarrelde een traan over Friedolien haar wang. “ Je mag … niet meer turnen.” Zei Irina. Je zag dat ze het er ook moeilijk mee had. Het leek of mijn benen plots pudding waren geworden. Ik kon er elk moment doorzakken, dus ging ik me op de dichtstbijzijnde stoel gaan zetten. “ Wat?” mompelde ik terwijl er tranen over Friedolien haar wangen rolde. “ Het spijt me meisje.” Zei Irina neergeslagen. Friedolien bleef maar niks zeggen en bleef maar Irina ongelovig aanstaren terwijl de tranen over haar wangen liepen. Waarom overkomt haar dat nu weer? Ze was zo’n goede gymnaste. Dit mocht niet, dit kon niet. “ En zit er geen kleine kans in dat het wel nog goed komt?” probeerde Bill de situatie een beetje te redden. Irina knikte. “ Ze hebben 3 sportdokters naar de röntgen foto’s laten kijken en van voor en na … Ze geven haar geen kans.” Irina kneep in haar eigen handen. “ Waarom moet dit met 1 van mijn beste gymnasten overkomen.” Jammerde ze terwijl ze haar ogen ten hemel sloeg. Hierna werd het weer ijzig stil in de kamer.