After a live in Protugal with lies, now a lieless live in Germany *-26-*

Tom voelt zich weer super op zijn gemak, net als gister! Hij zit naast me en kan zijn ogen niet van me afhouden. Het dringt niet eens tot hem door dat Gustav zegt dat we kunnen gaan eten. Hij schrikt als ik ineens opstaat. Verbaasd kijkt hij me aan. Als hij ziet dat ik naar de tafel met loopt, dringt het pas tot hem door dat we kunnen gaan eten. Meteen staat Tom ook snel op en volgt me. “Het ruikt super heerlijk.” Zegt hij glimlachend naar Gustav. Gelukkig heeft hij een plekje naast me! Ookal had hij tegenover me gezeten. Dat had hem niet zoveel uit gemaakt. Dan had hij alsnog naar me kunnen kijken. Tom glimlacht en begint te eten. Af en toe spiekt hij vanaf zijn bord naar mij. Ik zit met Bill en Gustav wat te praten. Stil eet Tom verder. Georg staat bij de barbecue. Hij gooit bij iedereen een hamburger op hun bord. Meteen geniet Tom ervan! Heerlijk hamburgers! ‘Waarom is ze in gesprek met hun en niet met mij? Laat iets gebeuren zodat ik haar kan redden?’ denkt Tom in gedachte. Hij probeert vanalles te bedenken hoe hij mijn aandacht kan trekken. Hij moet en zal mijn aandacht hebben! Maar hij kan moeilijk ineens een gesprek met me beginnen terwijl ik met Gustav en Bill aan het praten ben.
‘Hmm, laat haar iets overkomen. Een halve stikking in haar vlees, of zo.’ Denkt Tom bij zichzelf. Het is lullig gezegd en eigenlijk hoor je zoiets niet te denken. Maar Tom doet er alles aan om mijn aandacht te kunnen krijgen. Tom blijft mij onopmerkbaar aan kijken. Hij schrikt zich dood als ik me ineens omdraait en hem recht in zijn ogen aan kijkt. "Wat ben je stil." Zeg ik. "Is er iets?"
‘Kut, kut’ denkt Tom bij zichzelf. “Uhh, nee hoor. Ik wilde jullie gesprek niet storen.”
Ik gellof hem voor geen meter, maar zeg er verder niets over. In plaats daarvan sta ik op en loop naar de tafel toe. Ook Tom staat snel op en loopt er ook naar toe. Tom pakt wat groente op zijn bord, veel komkommer en wat paprika. Ik kom naast Tom staan. Ook ik pak wat komkommer. Tom kijkt me aan en dan pakt hij nog wat salade. Tom glimlacht naar me en loopt dan terug naar zijn plek toe. Hij voelt de ogen van mij branden in zijn rug. Mooi, hij heeft nu dus voor even mijn aandacht. ‘Hmm hoe kan ik nog meer haar aandacht trekken?’denkt hij.
Even later ziet hij me weer naast zich gaan zitten. ‘Oké, dit is mijn kans.’ denkt Tom. Hij wilt net wat gaan zeggen als ik ietsjes naar hem toe buigt. "Kom je even mee?" vraag ik.