Tom Lover From The Future *68*

Sommigen gaan zeggen: hoe kan ze zien dat haar broertje is aangeren als het in de toekomst is gebeurt? Nou eig komt deze uitleg pas veel later over 20 delen pas dus geef ik die vast nu. De 'slechterikken' waarmee ik dus degene bedoel die het meijse haar lichaam overgenomen had in het ziekenhuis, doen er alles aan om je te verzwakken, want jij wordt door de Stem wals wapen tegen hen geberuikt. Dus is het niet meer dan logisch dat ze alles doen om je te nakken en je klein te krijgen. Toch?

Ik staar naar buiten waar ze net de sigaret op de grond gooit. Ineens zie ik dat Isaace naast haar staat. Hij gaat zitten. Ineens pakt ze hem vast en ligt ze in zijn armen. Ik zie dat ze huilt. WTF?! Ik ren naar buiten, en zie haar innig verstrengelt met Isaac. Ineens kijkt ze op. Vergis ik me nou of kijkt ze alsof ze betrapt is?

Luister hierbij Gabriella - Gotta Go My Own Way (http://nl.youtube.com/watch?v=lDTVLY6oi0w (HSM zuigt maar ze heeft wel een mooie stem ^^)) op zich hou ik niet van High School Musical maar dit liedje is wel heel mooi.
Jezelf. Ik kon het niet meer aan. Toen Simone zo bij me kwam zitten… het was te moeilijk. En hier zit je dan, met die sigaret tussen je vingers en tranen in je ogen. Blij doen, maar niet blij zijn. Je gooit de sigaret weg. Rotding. Maar wel het rotding dat jou nu de dag doorhelpt… Ineens voel je een warm lichaam tegen je rug. Tom. Je moet weer denken aan dat gezicht, zijn prachtige gezicht, met één traan lopend over zijn wang. Zo mooi, zo perfect, zelfs als hij huilt. Je pakt hem vast en voelt dat je schouders weer schokken. Je grijpt hem nog wat steviger, als je ineens iemand hoort aanlopen. Je kijkt op en ziet Tom. Tom?! WTF wie was die gast dan?! Je keek op en zag helderblauwe ogen. Isaac. Isaac… what the fuck… stamel je. Tom loopt met grote passen de tuin uit. Tom… nee! Je rent achter hem aan, maar hij is te snel, en je hebt echt geen energie om te rennen. Tom! Roep je radeloos. TOM! Hij loopt zonder te kijken weg. KUT! KUT! KUT! Scheld je hardop. Je zucht en kijkt om. Je had geen zin terug te gaan. Zogenaamd vrolijk te doen. En Isaac tegen te komen. Je liep verder, en kwam bij een soort van parkje. Het was een triest parkje. Graffiti, niets was gespaard gebleven. Links stond een gebouwtje van 2 hoog. Alles eraan was kappot. Je liep er naar toe. Het was triest, en verlaten. Kappot, gebroken, niets was meer zoals het hoorde. Precies hoe jij nu was. Je liep door naar het dak, en keek op naar de lucht. De eerste sterren schenen al, en de maan was al te zien. De maan. Die gaf je altijd troost. De hemel zag er prachtig uit. Je had niemand meer. Je had geen familie meer, die had je een half jaar geleden al achter je gelaten. Toen had je geen broertje meer. Letterlijk. Je beste vriend had hem vermoord. Tom was je alles. Maar hij was weg. En dan heb je niets meer. Dan heb je niemand meer. Dan heb je geen zin meer, als je dat al deed. Een traan liep over je wang. Maar je bleef kijken. Het was prachtig. Aan de rechterkant het donker, de prachtige fonkelende sterren, en de maan. Aan de linkerkant de zon die onderging, en op de wolken geel, oranje, paars en roze kleuren gaf. Dat had je eerder gezien. Met Tom.