Tom Lover From The Future *144*

Yeah, herinner je nog dat ik mijn naam in PurpleFunkyChainsaw wilde veranderen? hell no dat past niet ik mag maar 12 letter Dus nu heet ik lekker RandomRhythm willekeurig ritme dus en mensen ik wéét dat het een kutwoord is om te schrijven ik heb zelf eerst ook 3 spelfouten gemaakt so no offence als je het fout schrijft en my sincere respect als je het goed schrijft.
Even iets anders: kan iemand me even vertellen wat er zo leuk is aan sneeuw? Het is koud, het is nat en als je alleen maar Allsars aan heb vriezen je tenen eraf X( schaatsen daarintegen is wel leuk ik kwam er pas achter dat ik daar best wel goed in ben though i prefer snowboarding.
Tot zover mijn wintersport avontuurtjes, ik kreeg een paar inzendingen waar ik echt dubbel om lag maar er was er één waarvan ik van tevoren al wist dat hij het zou gaan worden, ik vond hem nogal geniaal... dus allemaal even barbara feliciteren and kick her ass cuz she's beaten y'all >=]

Have fun readin'...

‘Jouw verjaardag wordt geweldig.’ ‘Ma-ma-maar…’ Met een pruillip slaat Tom zijn armen weer om je heen en laat zijn voorhoofd tegen de jouwe rusten terwijl hij je zielig aankijkt. ‘Maar ik dan?’ Je draait je weg van hem en kijkt Bill grijnzend aan. ‘Dát moeten we nog zien.’ ‘Wat zien?’ zegt Simone terwijl ze de keuken binnenloopt. ‘En doe er mij ook maar een.’ Ze kijkt je vragend aan, en pakt de cola die Bill nu ook voor haar heeft ingeschonken. ‘Ik kreeg van Bill cola. Hij krijgt een leuk kadoo. Ik kreeg van Tom niets. Hij niet.’ Zeg je simpel. ‘Wacht maar ik verzin wel iets.’ Zegt Tom terwijl hij een kus op je wang zet. Simone kijkt verslagen toe. ‘Wat heb ik al die 15 jaar fout gedaan dat ik niets kreeg?’

‘Jason.’ ‘Wie is dat?’ ‘Ja dus.’ ‘Georg en Gustav natuurlijk…’ ‘Uhu.’ Simone knikt en begint het neer te pennen. ‘Ohja…’ mompelt ze terwijl ze weer begint te schrijven. ‘Ze zullen het vast leuk vinden een paar van hun neefjes en nichtjes weer te zien.’ Met een glimlach zet ze een punt op het papier. ‘Komt Lucas ook?’ Simone kijkt even bedenkelijk voor zich uit. ‘Ik weet niet ik denk dat hij dan het enige kleintje zou zijn…’ ‘Alsof dat uitmaakt please Simone Tom zou zo graag willen dat hij komt!’ Ze glimlacht en voegt hem toe aan de lijst. ‘Ohja Andreas natuurlijk.’ Uh oh. ‘Ehh.. Simone, ik denk niet dat dat…’ Ze kijkt je verbaasd aan. ‘Waarom niet?’ Kut. Je had het haar nooit verteld. Simone’s ogen laten je niet los alsof ze je dwingen het te zeggen. ‘Nee niets laat maar.’ Maar de pen blijft liggen. ‘Meisje als er wat is kun je het me zeggen.’ Damn Simoon begon je weer te bemoederen. ‘Nee er is niets.’ Hoewel de leugen er duidelijk in te horen is schrijft Simone zwijgend zijn naam op. ‘Oké waar gaan we het houden, we hebben aardig wat mensen…’ Haar ogen glijden over de lijst die een redelijke omvang heeft. ‘We kunnen het denk ik beter in Magdeburg doen, meer ruimte weetjewel, er is hier niets dat groot genoeg is.’ Simone knikt. ‘Vroeger gingen we daar altijd met hun kinderfeesten bowlen, misschien kunnen we dat nu weer doen.’ Tom, Bill, Georg en Gustav plus een zware bowlingbal staat gelijk aan… lotsa fun.