73. Shoppen.

We zaten in de auto gezellig te keuvelen toen Bill me vroeg of ik misschien geen cd wilde opzetten. Hij wees me de lade aan onder het dashboard. Ik deed het open en begon er een paar cd’s uit te halen. Er zat van alles tussen, van Nena tot Greenday en La roux. Ik keek op de achterkant van de doosjes en had toen snel mijn beslissing genomen. Ik stak een cd van Nena in en zette hem snel op het nummer dat ik in gedachten had. Bill had niets door tot hij de eerste klanken van het liedje hoorde. Hij rukte zijn blik van de weg en keek me met ogen vol liefde aan. “Du guckst mich an, und ich geh mit. Und der ist ewig, dieser Augenblick. Da scheint die Sonne, da lacht das Leben. Da geht mein Herz auf, ich will's dir geben. Ich will dich tragen, ich will dich lieben. Denn die Liebe, ist geblieben. Hat nicht gefragt, ist einfach da. Weglaufen geht nicht, das ist mir klar.” Weerklonk er door de boxen in de auto.

Het was stil tussen ons terwijl ‘ liebe ist’ van Nena afspeelde. Het was niet erg dat het eens stil was. ik genoot ervan. Ik had mijn hand op Bill z’n bil gelegd en keek hem met een verliefde blik aan. “ We zijn er bijna.” Zei Bill met een lieve toon in zijn stem. Het liedje was ook bijna ten einde, precies of het voorbestemd was. We reden een straat in en Bill parkeerde zich op ene lege parkeerplaats. Hij zette de auto stil en we stapten beide uit. de auto was een net aan de rand van de stad geparkeerd dus we moesten niet meer ze ver wandelen. Ondertussen stond Bill al naast me. hij legde zijn ene arm rond mijn heupen en samen liepen we verder. Het was een zalig gevoel. Bill liep superdicht bij me, zijn hand rustte op mijn heup en er ging een romantische sfeer tussen ons. Ik kon nog niet zeggen dat we officieel een koppel waren, want dat was ook nog niet. Het was echt nog constant flirten met elkaar. “ Heb je iets speciaal nodig, liefje?” vroeg Bill romantisch. De vlinders rukten zich weer op in mijn buik en mijn hele lichaam tintelde bij het woord ‘ liefje’. “ Niet echt, of misschien nog een paar schoenen ofzo.” Vertelde ik vrolijk. Onwillekeurig stak ik mijn ene hand in Bill zijn achterzak. Het gebeurde zomaar, ik dacht niet na. “ Dan kijken we zeker voor schoenen voor je.” Zei hij en op dat moment voelde hij vast mijn hand zitten want ik zag dat hij lichtjes begon te blozen. Het was zo lief. “ Kijk daar is een schoenenwinkel.” Zei Bill en hij wees me de winkel aan. “ Ik weet zeker dat je daar iets zal vinden. Ik koop daar ook vaak schoenen.” Ik glimlachte naar hem en zei dat het goed was. samen liepen we naar de winkel en gingen we binnen. er stond een klein,mager, blond meisje achter de kassa. Toen ze ons opmerkte liep ze op ons af. “ Goedemiddag, kan ik u ergens meehelpen?” zei ze. ze had een irritante,zeurende stem. Ik zag hoe haar ogen over Bill gleden en ik drukte me nog eens extradicht tegen hem aan. “ We komen even rondkijken.” Glimlachte Bill vriendelijk. “ Oké, als je advies nodig hebt of je vind iets niet kan je me altijd roepen.” Ging ze verder en opnieuw vloog er een vlaag van jaloezie door mijn lichaam. Ik wierp haar een arrogante blik toe terwijl zei me vals aankeek. Ik wandelde snel met Bill verder.

“ Wat voor soort schoenen moet je hebben?” vroeg Bill toen we wat verder stonden in de winkel. “ Ach ik weet niet.” Zei ik toen ik mijn ogen over al de schoenen liet glijden. “ Wat dacht je van deze?” zei Bill. ik keek naar welke hij in zijn handen had. Mijn mond viel open. Het waren de schoenen van Dolce & Gabbana van 313 euro die ik in het vliegtuig in Friedolien haar boekje had gezien. “ Pas ze eens, ik zie dat je ze mooi vind.” Glimlachte Bill. met bibberende handen nam ik de schoenen aan en paste ze. Ze waren gewoon perfect. Ik kon er op lopen en volgens Bill stonden ze me prachtig. “ Maar ik kan ze niet betalen.” Fluisterde ik toen ik ze afdeed en mijn andere schoenen terug aandeed. “ Je krijgt ze van mij.” zei Bill. ik trok grote ogen : “ Neen, Bill. Dat hoeft niet, ik wil niet profiteren van je.” Zei ik licht in paniek. Ik wilde niet dat hij zou denken dat ik bij hem was voor z’n geld. “ Ik stel het zelf voor, liefje. Je moet je geen zorgen maken.” Hij glimlachte lief. “ Maar ik wil …” probeerde ik nog maar Bill liet me niet uitpraten : “ Ik betaal ze.” zei hij en hij kwam dichter naar me en gaf me ene kus op mijn voorhoofd.