#52.

Ik had een van mijn lievelingsslaapkleedjes aan. Zo te voelen had ik nog steeds mijn ondergoed aan, gelukkig maar. “Bill?” “Wees gerust, Tom heeft je hier alleen maar neergelegd. De rest heeft hij aan mij overgelaten.” Er verscheen een zelfvoldane grijns op gezicht. “En je hebt me toevallig ook niet besprongen?” Hij moest er op de een of andere manier toch van geprofiteerd hebben. Dat zou ik ook gedaan hebben. Bill schudde zijn hoofd. “Aangezien je jouw ondergoed nog aanhebt…” “Weet ik,” antwoordde ik, “maar dat wil toch niets zeggen?” Ik schonk hem mijn typische blik. Ik kreeg bijna medelijden met hem. Zo vroeg in de ochtend en toch alweer geplaagd worden. Bill greep mijn polsen vast. Hij neep er hard in, zodat er een lichte pijn doorheen ging. Daarna spreidde hij zijn benen en ging hij boven op me zitten. Hij had alleen maar een knalgele boxer aan. Verlekkerd staarde ik naar zijn bovenlijf. Ik stond er nog steeds van te kijken dat hij werkelijk tekst had laten tatoeëren op de zijkant. Hoe meer ik er naar keek, hoe mooier ik het vond. Alleen zou ik daar anders over gaan denken wanneer dat schattige lijfje van hem oud werd. “Volgende keer dat Tom en ik je naar boven dragen filmen we je. Geloof me, je wilt niet weten hoe je eraan toe bent als je slaapdronken bent.”