The girl that maded her own scary world *1*

dit is een verhaal over een jong meisje van 15 jaar genaamd yumi, met zoveel angst en problemen.

ik zag al mijn hele leven geesten, ik vond het niet eng of raar.
ik voelde wanneer ze goed en slecht waren, ze slechte ontweek ik maar, ik deed net of ik ze niet zag.
ik kan je veel vertellen over ze, de goede blijven maar 1 week op aarde, om nog even afscheid te kunnen nemen van hun geliefden, daarna verdwijen ze, maar waar weet ik ook niet.
de slechte blijven voor eeuwig rondzwerven op aarde, dat is hun straf: eeuwige eenzaamheid.
dus zoals je goed leest zijn er veel negatieve geesten.
je hebt ook huisgeesten , dat zijn geesten die uitverkoren zijn om over een huis te waken.
bij mij thuis woont ellie, een jong meisje dat al op haar 5de stierf, vroeger toen ik klein was speelde ik met haar , ik sliep heel weinig vanwege haar, het was zo fijn om een vriendin te hebben, ik had nooit vrienden. nu gelukkig wel, en ik heb ook een geweldig vriendje waar ik ooit mee ga trouwen en ik hou veel van ze
maar genoeg , laten we maar beginnen met mijn verhaal.

ik lach in bed, het was al half 1.
ik voelde een druk op me benen, de druk kwam steeds dichter bij mijn gezicht.
ik schreeuwde en ging meteen rechtop zitten.
ik zag dat er een negatieve geest op me lag, en gemeen naar me glimlachte.. ik rende meteen naar mijn moeder om bij haar in bed te liggen ( mijn ouders zijn gescheiden ). sinds die dag sliep ik elke avond bij haar.
op een dag moest ik van mijn moeder proberen om alweer alleen te slapen, met angst in mijn buik verstopte ik me in bed, gelukkig er kwam niks.
maar om 5 uur s'nachts werd ik wakker van gefluister en geschreeuw tegelijk, ik was zo bang en hield mijn ogen stijf dicht, laat ze weggaan laat ze weggaan dacht in in mezelf.
ik voelde opeens een gehijg in mijn nek en een zachte stem dat riep : ooit op een dag zul je iedereen van wie je houd vermoorden, als je dat niet doet gebeuren er nare dingen met je.
ik hield mijn ogen steeds stijfdicht en durfde niet te bewegen, er was een wonder maar het was eindenlijk weer ochtend, ik vertelde alles huilend tegen mijn mama, ze vond dat het niet goed ging met me. ze belde meteen de psyghiater om een afspraak te maken.
ik voelde me een gestoord wijf dat iedereen dom vond.
ik vertelde niemand iets op school , maar ze merkte allemaal wel dat ik stiller en minder blij ben geworden, ik vind het jammer dat ik niet meer zo blij kan zijn als anderen, ook al probeer ik het.
mijn cijfers gingen omlaag terwijl mijn angst en verdriet steeds meer werd, ik kon het niet meer aan en werd echt gestoord.
overal waren er stemmen die dingen zeiden zoals vermoord haar, ik had soms ook de neiging om naar ze te luisteren.
de eerste afspraak bij de psyghiater was aangekomen , ik wou helemaal niet en was doodnerveus.
ik vertelde alles tegen de man, hij vroeg me veel vragen. hij wist nog niet veel en wou meer afspraken met me maken.
ondertussen was het alweer avond, ik zag weer iets, maar dit keer werd ik heel erg bang, zo bang dat ik stilzat en niet bewoog, als iemand iets op dat moment tegen me zij zou ik die persoon niet eens gehoord hebben. daarna werd ik boos op mezelf, zo boos dat ik me onbewust ging krassen met mijn eigen nagels.
als ik er overdag achter kwam wat ik mezelf aangedaan had vond ik mezelf zo verschrikkelijk dom. maar ik kon er niet veel aan doen.
mijn vriendje kwam zoals vaker bij me logeren, het was echt gezellig, we zijn naar de zwembad gegaan, en daarna naar de bioscoop.
hij was moe dus gingen we op mijn bed liggen, opeens zag ik weer wat en begon ik opeens te lachen en rare dingen te zeggen, ik was mezelf opeens niet meer, en liep zomaar naar beneden van hem weg, eenmaal beneden begon ik weer te krassen, ik was zo verdrietig.
mijn vriendje snapte het natuurlijk niet en werd heel boos, het was heel moeilijk voor me om hem zo te zien, dat hij zo tegen me deed, ik kon er niet tegen en huilde stiekem. maar het kwam goed,
de tweede afspraak bij de psyghiater was aangekomen, ik moest een uur praten en een uur allerlei rare testjes doen.
ik kreeg antwoorden en kreeg te horen wat er echt fout met me was. het was een grote schok voor me..


comment als julllie willen dat ik een deel 2 maak x] ik ben nu eventjes moe met schrijven en verzinnen

thankzz fore reading