64. On the dark side of the sun.

Vrolijk fietste ik door de straten. Ik neuriede 99 luftballons van Nena. Het was eigenlijk zeer warm voor de tijd van het jaar. Ik kon gerust zonder trui gekomen zijn dacht ik. Ach, ik met mijn kleren ook altijd. Ik had thuis een hele kast met kleren en nog wist ik nooit wat aan te doen. Ik wiegde zachtjes met mijn hoofd heen en weer. Ik genoot van deze momenten. Ik was zo gelukkig op dit moment in mijn leven. Natuurlijk zou hij het nog beter kunnen maken, maar ja. Domme twijfels ook. Meer tijd had ik niet meer om na te denken want ik kwam aan voor het huis van de Kaulitz’en. Ik reed met mijn fiets de oprit op en zette hem voor de gevel, net voor Friedolien haar fiets. Ze was hier dus al. Voor de eerste keer in ons leven was Friedolien eerder ergens dan ik, dacht ik terwijl ik mijn fiets sloot. Er sierde een grijns op mijn gezicht.

Toen ik mijn fiets had gesloten belde ik aan. Vlug ging ik nog even met mijn handen door mijn haar om het goed te leggen en zette ik mijn zonnebril op mijn hoofd. Enkele seconden later werd de voordeur opengezwaaid door een vrolijk lachende Friedolien. “ Maaike!” riep ze vrolijk en ze omhelsde me. “ Hey Frie.” Zei ik vrolijk. Toen ze me losliet bekeek ze me van kop tot teen. “ Je ziet er anders uit!” zei ze met grote ogen. “ Is het niet goed dan?” vroeg ik bang. “ Niet goed? Je staat er beeldig mee!” gilde ze bijna. Ik lachte en vroeg : “ Zou je het erg vinden als ik binnen kwam mevrouw Quintens? Ik ben niet gekomen om voor de deur te blijven kamperen, het liefst zou ik deze avond binnen slapen.” Friedolien lachte en zette een stap opzij. “ Blijf je ook slapen?” vroeg ze meteen daarna. Ik knikte en vertelde haar dat ik mijn moeder had wijsgemaakt dat ik bij haar bleef slapen. Friedolien schoot in de lach. “ ik heb mijn ouders ook wijsgemaakt dat ik bij jou ging blijven slapen!” “ Dat meen je niet!” lachte ik. Door al ons kabaal begonnen Viper en Gucci, die in de living zaten, te blaffen. Al lachend wandelden we verder en toen ik in de living aankwam werd ik bijna omver gesprongen door de 2 honden. Vrolijk blaffend en kwispelend renden en sprongen ze rond me. Ik ging op mijn hurken zitten en aaide Viper en Gucci over hun kopjes. “ Hallo Maaike!” hoorde ik Tom zeggen die vanuit de tuin kwam. ik hief mijn hoofd op en zei dag terug. Friedolien kwam van achter mij gewandeld en besprong Tom en gaf hem een kus. Vrolijk kletsten we wat en ik stond terug recht. Ik keek even rond maar zag Bill nergens. Ik wilde net mijn mond opendoen toen Tom zei : “ Hij is in de keuken.” Ik glimlachte en zei : “ Dank u!” Tom glimlachte terug en ging samen met Friedolien terug in de tuin zitten. Viper liep als een bezetene met een speelgoedje in zijn muil achter Tom aan. ik zette ondertussen mijn rugzak en handtas in de zetel en deed mijn trui uit. ik had vele te warm. Gucci stond nog steeds piepend naast me. Toen ik haar aankeek begon ze vrolijk te kwispelen. “ Kom je mee Gucci?” vroeg ik aan de hond en ze blafte eens. “ Waar is het baasje?” vroeg ik aan haar en Gucci ging terug rechtstaan en wandelde vrolijk langs me de verkeerde kant op. Ik fronste mijn wenkbrauwen en deed een paar stappen richting de keuken en riep nog eens naar het beestje dat we deze kant uitmoesten. Alsof Gucci wel wist dat ze gemist was van richting liep ze vrolijk naar mij toe. Ik hoorde hoe haar pootjes tikte op de houtenvloer terwijl ze achter me liep. Ik kwam aan in de keuken en hoorde hoe Bill aan het zingen was. “Hello! The end is near. Hello! We're still standing here. The Futures just begun on the dark side of the sun…” “ On the dark side of the sun.” Maakte ik zijn zin af. Bill draaide zich vliegensvlug om en keek me verbaasd aan.

“ Hallo Bill.” zei ik en ik leunde tegen de koelkast. “ Je bent er al!” zei hij wat verlegen. “ Je moet niet zo rood worden.” Giechelde ik “ Je zingt voor duizenden fans en als je hier staat te zingen en ik ‘betrap’ je, word je beschaamd. Ik snap jou toch niet hoor.” “ Ach, dat is anders.” Zei hij terwijl hij enkele passen naar me toe stapte. Ik schudde ongeloofwaardig met mijn hoofd. “ Bill jongen, je bent raar.” Lachte ik. Bill stak zijn tong uit naar mij en zei toen : “ Soort zoekt soort zeker?” en hij trok sneaky zijn ene wenkbrauw in de lucht. “ Inderdaad, jij en Tom hebben elkaar goed gevonden.” Ik probeerde zijn blik te vangen maar voor ik het wist stond Bill voor en begon hij me te kietelen. “ Gaat het niet jij klein kreng?” lachte hij. Ik gilde het uit van het lachen. Gucci die naast ons stond begon paniekerig te blaffen. Hierdoor hield Bill op en keerde hij zich naar het beestje. “ Het is niet erg meisje.” Zei hij tegen Gucci terwijl hij op zijn hurken voor haar ging zitten“ Ze had het verdient.” En hij aaide haar over haar kopje. “ Jij!” zei ik. Ik sprong op Bill zijn rug. “ Hé!” riep hij lachend en hij stond op met mij nog steeds op zijn rug. “ Aah!” gilde ik “Bill, zet me terug neer.” Ik zwaaide hevig heen en weer met mijn benen. Bill had mijn armen vastgepakt en zei : “ Eigen schuld! Je moest maar niet op mijn rug geklommen zijn.” “ kom nu Bill!” lachte ik. “ Nee, kom we gaan naar buiten. Kom Gucci!” zei hij en met mij op zijn rug en Gucci achter ons liepen we naar buiten waar Tom en Friedolien ook zaten.