*...TH...* My life in this horrible house! ^12^

Bill pov.
Ik kijk op de klok. Kwart voor 12. Eigenlijk wil ik helemaal niet gaan, maar aan de andere hartstikke graag. Tom komt de woonkamer ingelopen en kijkt me verbaasd aan. “Moet jij niet allang weg zijn?” vraagt hij.
Schamend knik ik lichtjes en wend mijn blik af. Tom komt naar me toe gelopen en komt naast me op de bank zitten. “Waar ben je nu zo bang voor?” vraagt hij.
Ik haal mijn schouders op. “Gewoon.”
“Als je het niet vertelt, kan ik je ook niet helpen, hè.” Zegt Tom. Oké, wie heeft hier gezegd dat ik zijn hulp nodig heb. Ik heb dat niet gezegd, hoor. Natuurlijk vind ik het vreselijk dat ik zo doe, maar ik kan er nu eenmaal niets aan doen dat ik me onzeker erover voel. Ik wil niet geholpen worden door mijn grote broer. Ik wil mijn problemen zélf op kunnen lossen.
Beslist sta ik op van de bank en loop de gang in. Daar trek ik mijn schoenen en jas aan. “Ik ben weg.” Roep ik nog voordat ik de deur achter me dicht trek en een verbaasde Tom achter laat.