006 It's on

Iedereen stond me aan te moedigen, al hoopte ze wel dat mijn doeltrappen niet in de goal gingen beëindigen. Twee trappen moesten er in zitten en ik kreeg tien kansen. Dat lukte me met gemak. Ik moest nog maar blazen richting de bal en die rolde de goal al binnen. 'Iker, niet huilen straks' riep ik naar hem als hij zichzelf in de goal klaar zette. Door zijn knieën gezakt keek hij me lachend aan terwijl hij over zijn handen wreef. Die grijns vervaagt voor hij het weet, daar mocht hij zeker van zijn. Die jongen gaat de doeltrappen van zijn leven tegemoet komen. Zachtjes grinnikte ik terwijl ik mezelf ook klaar zet om de bal mooi tussen de twee palen te krijgen. Wachtend op het fluitsignaal waar natuurlijk David de eigenaar van was. Hij kon het niet laten om me de toestemming te geven om te trappen en was fier dat hij ook de eer kreeg om te mogen fluiten. Ik ging zelf ook een beetje door mijn knieën om mijn trap extra kracht bij te geven. 'Lekker kontje' Ik draaide met mijn ogen, zeker omdat ik wist dat het Sergio was die zijn gedachten weer niet voor zichzelf kon houden.
'Klaar?' vroeg David die was dichter bij me kwam staan en het bijna in mijn oor fluistert. Hij likte met zijn tong langs zijn lippen terwijl hij me van kop tot teen aanstaarde. Ik duwde hem lachend wat van me weg. 'Ja' zei ik zelfzeker. 'Bespeel je fluit' riep ik hem achterna. David leek zijn hele long inhoud door het kleine fluitje te laten razen. Ik haalde diep adem voor ik twee stappen vooruit nam en met al mijn kracht tegen de bal stampte. De bal vloog naar de rechthoek van de goal, Iker kon hem nog net weg tikken of hij had er al meteen ingezeten. Dit had hij blijkbaar helemaal niet verwacht. Terwijl ik achter me allerlei geroezemoes hoorde vloekte ik in mezelf. Ik kon beter dan dit. Iker rolde de bal weer naar me toe. David stond met open mond naar mij te staren. 'Ga je nog blazen?' vroeg ik grijnzend. Hij knipperde een paar keer ongelovig met zijn ogen maar zette zijn lippen toch weer aan het fluitje. Ik sloot mijn ogen en nam weer diep adem voor ik tegen de bal trapte. De bal vloog in de linkerhoek van het net. Ik maakte spontaan een vreugde sprongetje terwijl ik me weer naar de jongens draaide. Stomverbaasd keken ze me één voor één aan. Sergio kwam naar me toe. 'Volgens bij ben jij mij iets vergeten te vertellen.' Ik hield mijn hoofd schuin en glimlachte naar hem. 'Ben ik dan vergeten te zeggen dat ik acht jaar voetbal heb gespeeld? Oeps.'