005 It's a bet

'Dank je' zei ik als ze de stoel onder me schoven zodat ik aan de grote en lange tafel kon gaan zitten vol met overheerlijk eten waardoor mijn honger nog toenam en mijn buik begon te rommelen.
Ik had ongelofelijk goed geslapen waar ik toch van verschoot. Ik keek er al enorm naar uit om weer in bed te kruipen. Normaal sliep ik niet als de beste, maar dat bed lag zo goed dat ik er wel in kon blijven liggen voor weken. Maar natuurlijk was het bed hier niet het enige dat geweldig is. Toen ik de geur van al dit eten in mijn neus voelde prikkelen kon ik het weer niet laten om meteen de geur te volgen. Zo een uitgebreid ontbijt had ik in jaren niet gehad. Alles wat je maar wist te kunnen eten stond hier voor mijn neus klaar. Sergio zat aan het andere uiteinde van de tafel grijnzend naar mij te kijken. 'Goed geslapen?' vroeg hij vriendelijk. Ik knikte. 'Ik weet niet, ik miste iets vannacht. Of iemand om met betere woorden te zeggen.' Lachend schudde ik mijn hoofd en weer en nam wat eten op mijn bord. 'Wat staat er vandaag op het programma?' vroeg ik nadat ik een slok van mijn warme chocomelk had genomen, Sergio haalde luchtig zijn schouders op. 'Ik moet naar een talkshow om over mijn ervaring van het wk te vertellen en daarna moeten we naar de dagelijkse training, een strafkamp van del Bosque met andere woorden.' 'Alsof voetbal zo moeilijk is.' zei ik rustig. Sergio keek me met een opgetrokken wenkbrauw aan. 'Wat?'vroeg ik 'Beweer jij nu dat voetbal niets voorstelt?' 'Dat zeg ik niet, het lijkt me alleen nu niet bepaalt moeilijk. Je hoeft alleen maar de voetbal in een net te trappen.' Sergio leek beledigd, maar zijn gezicht klaarde snel op. 'Ik heb een idee.' begon hij. 'Train vandaag mee, en dan laat ik je je mening overzien over dat voetbal makkelijk is of niet.' Ik kreeg spontaan een brok in mijn keel, dat had in niet verwacht maar toch leek het me ergens leuk om mezelf te bewijzen. 'Oké' zei ik vast beraden. 'Je moet geen speciale behandeling verwachten, hoor.' begon Sergio. 'Je zal even hard als de rest van ons moeten trainen.' 'Ik ben niet bepaalt bang om een nagel te breken, als je dat denkt'

'Laten we er een weddenschap van maken' Villa stond met een grijns op zijn gezicht naar me te staren als Sergio vertelde over het voorstel dat ik moest meetrainen met de andere jongens van het team. Ik keek hem vragend aan en wist meteen dat er heel wat achter zat. 'Loran, als jij het voor elkaar krijgt om twee doelpunten te scoren van de tien tegen Casillas dan ben je veilig' 'En anders?' vroeg ik, al was ik wel zeker van mijn stuk dat ik die doelpunten er in kreeg. Deze jongens moeten me niet onderschatten. Sergio kwam naar me toe en stond weer als zo goed als tegen mijn lijf geplakt. Een grijns sierde zijn gezicht en hij keek me van kop tot teen aan. 'Als je de weddenschap verliest krijg je het genoegen om met ons mee te douchen' Er werd veel gejoeld en gelachen op de achtergrond door de andere jongens die het voorstel van Sergio duidelijk goedkeurde. 'Oke' zei ik. 'Maar als ik win mogen jullie op jullie volgende match het veld opkomen in ondergoed' voegde ik er vastberaden aan toe. 'Deal' riep Xabi luidt en hij stond al te popelen om te gaan douchen. Iedereen liep het veld op maar Fernando liep naar me toe. 'Je hoeft echt niet mee douchen als je dat niet wilt' zei hij vriendelijk. 'Jullie hoeven mij niet te onderschatten' zei ik grijnzend waardoor hij schattig lachte.
Samen met hem vervoegde ik de rest.