100 Monkeys.

Een zucht liep over mijn lippen en frons raffelde zich samen op Taylor’s voorhoofd. “Niemand kan nog binnen een week, die zijn allemaal geboekt!”
“Dat is verschrikkelijk, we kunnen niet zonder band…”
“Ik kan DJ zijn!” riep Kevin vanuit de achterkant van de zaal. “Kevin, vorig jaar was er kortsluiting omdat je je drankje omstootte terwijl je een van de meisjes probeerde te versieren…”
“Dat was een ongeluk, enkel ik raakte gewond…” schreeuwde hij en toonde het meisje met wie hij samenwerkte de litteken op de palm van zijn hand. “Monkeys..;” zei hij opeens. Ik fronste, keek net als Kathy verbaasd naar Taylor. “100 monkeys, je weet wel… de band van Jackson als ik het hem vraag?”
“Zou je dat kunnen?” vroegen we in koor. Hij griste naar zijn mobiel, zocht het nummer en luisterde naar de toon. Hij zette hem op luidspreker, wachtte tot iemand opnam maar leek verbaasd toen een meisjes stem reageerde. “Jackson?”
“Net niet, Samii…”
Hij grinnikte zacht,”Samii, waarom neem je zijn mobiel op?”
Ze was even stil en dan klonk het geluid van een deur die openging en zacht geruis. “Jackson, Taylor voor je…”
Iemand lachte aan de andere kant en het ruisen viel even weg. “Zeg het maar Tay…”
“Jackson? Waarom nam Samii je mobiel op?”
Het was weer even stil en een hoge meisjes giechel weerklonk, vermengd met het geluid van die van hem. “Ik was me aan het douchen en we verwachtten belangrijke telefoon.”
“Ik kan niet geloven dat jullie het echt gaan doen…”
Ik fronste, volgde het gesprek niet meer. “Ze kunnen ieder moment bellen en dan heeft ze eindelijk haar baby…”
Ik voelde mijn adem even ophouden. Verwachtte ze een kind? Een echt kind? Was ze niet ongeveer even oud als mij, wat zou ze met een kind doen. “Een kind?” vroeg ik zacht aan Taylor. Hij schudde zijn hoofd, zei dat ik even moest stil zijn. “Jackson, ik heb dit feest en we hebben geen band, kun je alsjeblief komen? Alsjeblief?”
“Ja natuurlijk, waneer?”
Taylor ademde diep in en uit en mompelde het in en zachte toon,”volgende woensdag…”
“Taylor, dat is een grap toch? Dat is onmogelijk… ik kan echt niet..;”
Er was even weer een stilte en dan zacht gemompel tussen stemmen.
“Samii, ik kan niet volgende week voor een dag naar,” probeerde hij maar hij werd onderbroken en de meisjes stem weerklonk weer. “We zullen er zijn, geen probleem…”
“Samii,” kreunde Jackson gepijnigd en nam zijn gsm terug over. “Goed, maar je staat bij me in het krijt. Ik moet gaan, anders ga Samii gek worden. Ik bel je vanavond!”
De lijn werd onderbroken en zijn ogen glansde van trots. “Is Samii McClout niet even oud als mij?”
“Ze is een jaar ouder om precies te zijn…”
Mijn hoofd raakte verstrikt en het was duidelijk dat Kathy het ook niet meer snapte. Hij stootte een grinnik uit en zocht iets op zijn mobiel. “Dit is Levi, haar baby…”
Het bed werden terug stevige draden en ik grinnikte. “Het is een puppy…”
Het hondje op zijn mobiel werd omarmd door een jong meisje met meer krullen dan gezicht en een jongeman met ogen die leken door te schijnen in de camera. “We hebben dus een band…”
Kathy sloeg haar armen om hem heen en kuste zijn wang, wel honderd keer opnieuw. Dit was goed… nee, dit was perfect. We hadden een perfecte band en alles zou goed komen. Ik en Taylor, wij zouden goed komen. Hoe het ook zou keren, er was niets meer dat kon mis gaan, toch?