Heaven isn't too far. Heaven is where you are. -003

Ik was het meest slimme kind in onze familie. Ik was het meest getalenteerde kind in onze familie. Ik deed al sinds mijn derde aan ballet, wat me bijna een prof maakte. Een jaar nadat ik op ballet was gegaan, ging ik op pianoles. Ook zat ik al meer dan mijn halve leven op kunstschaatsen, en deed ik wedstrijden. Ik zat op het hoogste niveau bij ons op school, waardoor de verwachtingen van al mijn punten nogal hoog lagen. Soms had ik het gevoel dat ik meer als een object werd gezien dan een persoon met gevoelens. Maar het zou wel weer aan mij liggen. Een keer hoera voor onze hoogbegaafde Phyllis!
‘Duurt het nog lang voordat ze komt? Ik ben niet van plan de hele avond op te blijven,’ ik had morgen een auditie voor de nieuwe musical bij ons op school. Ik deed altijd mee aan alle musicals, en ik kreeg dan ook altijd de hoofdrol. Hoe meer musicals ik op school deed, hoe beter dat op mijn “kunstCV” stond voor de zomervakantie. Tijdens de zomervakantie ging ik namelijk altijd op kamp, een toneelkamp. Sinds de laatste vier jaar ging Taylor ook mee, dus dat maakte het nog gezelliger. Het jammere was dan weer wel dat jongens en meisjes gescheiden werden, maar oké.
Het duurde niet zo lang meer voor de zomervakantie, het was zelfs al bijna. Ik en Taylor hadden ons ingeschreven, en omdat we al meerdere jaren meededen hoefden we geen auditie meer te doen. Stiekem hoopte ik dat Liv ook mee zou gaan, omdat ik dan eindelijk iemand van thuis zou hebben waar ik mee kon praten. Maar aangezien Liv een moeilijk verleden achter de rug had, nam ik dat maar niet aan.
‘Ben je nou nog geen huiswerk aan het maken?’ Vroeg mijn moeder verbaasd. Ze gooide een zuchtende blik naar Taylor. ‘Help haar eens, zo gaat het haar nooit lukken volgend jaar. Ze stond een 8.7 voor wiskunde op haar laatste rapport. Dat is bijna een heel punt lager dan op haar vorige rapport!’
De vrouw die zich mijn moeder noemde draafde naar de keuken waar ze als een keurige huisdame de afwas ging doen. Ik haatte mijn moeder. Ze zette een enorme druk op me, en zoals ik hierboven al ergens zij was het alsof de hele wereld van mijn punten afhing. Die paar puntjes minder voor wiskunde maakten echt niet uit, ik snapte dit onderwerp gewoon minder goed.
Het ergste was, was dat ik wist dat Liv geen hoge punten hoefde te halen van mijn moeder. Liv zou ze alles gunnen, terwijl ik weer superhard zou moeten werken.