29. Ze hield vast toch niet van me.

Bill pov.:

Ik zat in mijn auto. De regen kletterde tegen mijn vooruit. Ik kon bijna niets zien. Ik moest terug denken aan Maaike, die nu in dit weer naar huis moest fietsen. Waarom had ik haar niet gedwongen om in de auto te stappen? Och ja, ze is 17, ik kan haar niet dwingen. Ik moest terug denken aan ons gesprek van daarnet. Ze was niet verliefd. Ze voelde niets voor me. Ik kreeg een krop in mijn keel. Waarom had ik het lef niet om het haar te zeggen? Ik zag haar doorgraag. Ik kende haar nog maar even, en het voelde nu al aan alsof we elkaar jaren kenden. Ze was voor mij m’n soulmate. Zij was de ware voor mij. ik mokte verder over dit hele gebeuren. Ik werd er boos van. “Scheiße!” riep ik uit en klopte op mijn stuur. Wat ben ik toch een bange kwezel. Ik treed op voor duizenden mensen, geef interviews in de grootste tv programma’s, voor de grootste roddelbladen, geef speechen op award uitreikingen, sta model en loop op de catwalk voor modemerken. Maar een meisje vertellen dat ik haar doodgraag zie, dat kan ik niet. Ik probeerde de krop uit mijn keel weg te slikken, maar het lukte niet. Het bleef maar zo regenen en ik besloot om me even aan de kant te zetten tot het wat minderde. Ik kon gewoon de baan niet meer zien door de regen heen. Voorzichtig reed ik naar de kant en parkeerde me aan de kant. Ik legde mijn hoofd tegen mijn hoofdstuk van de autostoel en staarde naar buiten.

Ze hield toch niet van me. Ik was haar type vast niet. Ze hield van onze muziek, maar was vast niet zoals de meeste fans. Daarmee bedoelde ik dat de meeste van onze fans, wel verliefd waren op 1 van ons. Ik denk dat Maaike meer op ‘gewone’ jongens viel, of op van die gespierde gymnasten. Ik voelde me down. “ Ach, we kunnen vrienden zijn.” mompelde ik tegen mezelf om me op te peppen. Ik moest terug denken aan de keren dat ik haar ‘per ongeluk’ aanraakte. Het gaf me altijd zo’n goed gevoel. ik wou dat ik haar kon vast nemen, knuffelen zoveel ik maar kon. Ik wou dat ik mijn lippen op de hare kon drukken, en het gevoel hebben dat enige wat telt, ons twee is. De regen minderde en ik besloot om maar terug verder naar huis te rijden. Ik draaide terug de baan op. In de verte donderde het nog, en af en toe zag je nog een bliksemschicht maar het ergste was al gedaan. Als Maaike nu maar niet ziek werd door dit weer. Weer zag ik het beeld voor me van Maaike die me vertelde dat ze niet verliefd was. ik zuchtte.

Tien minuten later parkeerde ik mijn auto op de oprit. Ik zag een fiets staan. Friedolien was hier dus al. Ik stak mijn sleutel in het slot en deed de voordeur open. Vrolijk liepen Viper en Gucci op me af. Ik gaf ze elk een aai over hun kop en liep toen door naar de woonkamer. De honden liepen vrolijk achter me aan de woonkamer binnen en gingen toen elk in hun mand gaan liggen. “Tom?” riep ik toen ik niemand in de zetel zag zitten. “Ja? We zitten in de keuken.” Riep hij terug. Ik zette mijn handtas in de zetel en wandelde naar de keuken. Daar zat Friedolien aan een mooi versierde tafel en Tom stond achter het fornuis. Ik keek mijn ogen uit, zoiets had Tom nog nooit gedaan. Friedolien keek achter haar en zei : “ Hey, Bill. Hoe gaat het,” Ik schudde even met mijn hoofd en keek Friedolien toen aan : “ Euh … goed hoor. Met jou ook zie ik.” Friedolien kreeg een brede glimlach op haar gezicht en knikte. “En?” vroeg Tom. “Wat?” vroeg ik. Hij keek me aan met een grijns op zijn gezicht. “ Hoe was het bij Maaike?” ging hij door. Friedolien draaide haar weer met een ruk naar me toe. “ Ben je bij Maaike geweest?” vroeg ze. “ Niet bij Maaike thuis, maar ik heb staan wachten op de parking. Ik heb je zelfs zien voorbij fietsen.” Verteld eik haar. “ Ik heb je niet gezien.” Zei Friedolien, en ze dacht nog eens na. Ik lachte waterachtig. “ Waarom ben je eigenlijk naar daar gegaan?” vroeg Tom. ‘ Gewoon ik moest iets vragen.” Antwoordde ik en ik leunde tegen de muur. “En dat kon je niet vragen per sms ofzo?” ging Tom door en hij fronste zijn wenkbrauwen. “ Nee dat kon ik niet.” Zuchtte ik geïrriteerd en ik draaide met mijn ogen. “ Is mijn kleine broertje verliefd? Heeft mijn kleine broertje staan kussen met Maaike?” zei Tom op een kinderachtige toon. “Nee, Tom, nee. Er is niets tussen ik en Maaike, er zal vast ook nooit iets zijn tussen ons! Waarom moet jij altijd zo moeilijk en kinderachtig doen over zo’n onderwerpen?!” riep ik. Ik was zo boos. Tom keek me geschrokken aan net als Friedolien. “ Ach! Laat me gewoon met rust!” riep ik nog en ik draaide me om, liep de woonkamer terug in nam mijn handtas terug van op de zetel en stampte de trap op.