15. Friedolien & Tom.

Ik nam mijn glas champagne en dronk er eens van. Snel volgde Friedolien en Bill mijn voorbeeld. Tom was ondertussen met zijn servet aan het spelen. “En hoe was jullie tour?” vroeg ik om van onderwerp te veranderen. Het moest natuurlijk niet heel de avond over turnen gaan, zei mochten ook gerust hun verhalen vertellen. Bill begon enthousiast te vertellen wat ze allemaal hadden meegemaakt en wat sommige fans wel allemaal niet hadden gedaan om hun aandacht te trekken. “ In Noorwegen hadden we zelfs een meisje dat op het podium probeerde te klimmen. Gelukkig waren er genoeg mensen van de beveiliging om haar weg te halen.” Vertelde Tom uitgebreid. Friedolien begon te lachen. “ En Maaike moet maar eens tegen Bill lopen, en hier zitten we dan.” Ik voelde mijn hoofd wat rood worden. “ Maar jullie zijn dan ook speciaal.” Zei Tom en hij keek met pretlichtjes in zijn ogen naar Friedolien. Op dat moment kwam de ober om onze bestellen op te nemen. We hadden de menukaarten daarnet bij onze champagne gekregen. We bestelden elk wat we wilden en de ober liep terug weg naar de keuken om de bestelling door te geven.

Niet veel later kregen we ons eten en begonnen we te eten. We keuvelden gezellig verder. Ik wist het zeker, ik en Friedolien hadden zoveel geluk gehad. Geluk bij een ongeluk. Ik was er zeker van dat we vrienden zouden blijven. Natuurlijk hoopte ik op meer van Bill zijn kant, maar ik had daar zo’n twijfels over. En ook, we kenden elkaar nog meer net. Persoonlijk dan. Hij kon misschien helemaal anders zijn hier, dan op het podium. Alhoewel alles nu wel héél goed meeviel en hij zeker kans maakte bij mij. Maar ik vast bij hem niet. Er was niets speciaals aan mij. Behalve dan, dat ik leniger was dan de gemiddelde mens. Maar zeg nu zelf, dat is niet meteen iets waar je iemand mee kan verleiden,hé. Heel de avond had ik ook Tom en Friedolien in de gaten gehouden. Tom was zeer geïnteresseerd in Friedolien. Natuurlijk was het omgekeerd ook zo, maar dat wist ik wel al langer dan vandaag dat Friedolien een zwak had voor Tom. Friedolien was dan ook wel een typisch meisje voor hem. Alle sinds, dat vind ik toch. De avond ging snel voorbij, veel te snel naar mijn zin. Tom & Bill gingen ons terug naar huis brengen. Friedolien en ik waren een beetje aangeschoten en giechelden soms nog meer dan anders. Tot groot jolijt van Tom, want die vond dat natuurlijk weer leuk omdat we dan wat losser waren. We wisselden adressen,telefoonnummers en email adressen uit. We moesten wel beloven dat we het aan niemand anders zouden geven. Op onze GSM sloegen we de nummers op met een andere naam, zodat niemand het zou te weten komen moesten we onze GSM verliezen en iemand vind hem. Toen wandelden we allemaal samen naar de auto. Weer stonden buiten een hele kudde fotograven en journalisten. We deden net als bij het binnen gaan van het restaurant. Niets zeggen en doorlopen. Snel startte Tom zijn auto en we reden weg. Verblind door de flitsen zat ik terug naast Bill. Eerst zetten we Friedolien af. Tom stapte uit om de koffer open te doen en Friedolien haar sporttas te geven. Samen liepen die twee naar de voordeur. Friedolien probeerde de deur open te doen maar het lukte niet echt. Ze had ietsje te veel gedronken. Tom nam haar hand vast en leidde die naar het sleutelgat. Ik zag het hele gebeuren vanuit de auto. “ Hij probeert zijn ‘move’ te maken.” Zei Bill me. “ Het gaat niet lang meer duren, let erop.” En net toen hij dat zei, zag ik hoe Friedolien en Tom zijn gezicht dichter naar elkaar toekwamen en ze elkaars lippen raakte. Ik keek mijn ogen uit en voelde een golf van jaloezie door mij stromen. Ik wilde dit ook, maar dan met Bill. meteen ebde de golf van jaloezie weg en maakte plaats voor een depressiever gevoel. Ik zag Tom afscheid nemen van Friedolien en hij kwam terug de auto in. Hij startte terug zijn wagen en reed door. Het was stil in de auto. We wisten alle 3 wat er net gebeurd was daarbuiten. Na nog geen 5 minuten stopte we aan mijn huis. Ik stapte ook uit en voelde me ook wat wankelen. Dat laatste glas wijn was er te veel aan, dacht ik. Ik hoorde dat Bill ook uitstapte en hij opende ook voor mij de koffer en haalde er mijn sporttas uit. Hij wandelde ook mee naar de voordeur. Zou hetzelfde gebeuren? Ik hoopte het. Bill stond er met zijn handen in zijn zakken. “ Het was een toffe avond.” Begon hij. “ Ja, vond ik ook.” Zei ik en ik lachte. “ Ik hoop je snel terug te horen.” Ging hij verder. Hij kwam dichter naar me en.. hij gaf me een kus op mijn wang. Ik lachte naar hem, en deed de deur open. Teleurgesteld stapte ik naar binnen. Ik keek nog eens achter me en zag Bill terug in de auto stappen. Ik zwaaide nog eens en deed toen de voordeur dicht. Ik gooide mijn sporttas aan de kant en wandelde stil de trap op. Alles draaide ene beetje in mijn hoofd. Mijn ouders sliepen al, dat zag ik toen ik hun kamer voorbij ging. Ik dacht terug aan de kus van Friedolien en Tom, en toen aan Bill die een kus gaf op mijn wang. Misschien had ik teveel gehoopt en misschien zag hij wel echt niets in mij. Een traan liep over mijn wang. “ Kop op Maaike, de moed erin houden. Je kan tenminste nog vrienden zijn met hem.” Probeerde ik mezelf op te beuren. Ik deed mijn pyjama aan en kroop in bed. Onmiddellijk viel ik in slaap.