Mijn Baby & Ik Nr9

De vorige keer had ik dus tegen mijn vrienden opgebiegd dat ik zwanger was. Dit was ook een moeilijke tijd voor mij. Het punt was niet dat ze me niet konden helpen, het punt was gewoon weg dat ze me niet geloofden. Toen ik na wiskunde Elodie en BenJ weer tegenkwam, deden ze heel normaal, alsof er niks aan de hnd was.
Mijn school dagen gingen gewoon de een na de ander voorbij. Ik kreeg steeds een dikkere buik en de geruchten gingen rond de school. De hel begon toen ik een studie uur had, en ik in de aula aan een tafeltje zat te tekenen. Twee bruggers waren achter me aan het smoezen en giegelen. Ik probeerde ze te negeren, totdat het meisje, met twee zwarte staartjes, aan mijn mouw trok. " zeg, er gaat een gerucht over dat er iemand van de jaatste jaars zwanger is... Weet jij wie dat is?" Ik grinnikte gemaakt en deed alsof ik nadacht, maar van binnen was ik diep geschokt... Als de bruggers het al wisten... hoelang zou het dan duren voordat de leraren en de rector het wist? " Nee, ik heb geen idee..." antwoorde ik uiteindelijk; voor dat haar vriendin door had wat ze had gevraagt en haar snel naar zich toe trok. " Ben je niet helemaal lekker?! ZIJ is dat meisje haar mijn broer het over had joh!" geschrokken keken de kleintjes elkaar aan en stonden snel op en renden weg. Ik bleef achter en met tranen in mijn ogen, keek ik de meisjes na. Ik kende haar broer wel, het was Danyl, een vriend. Ongelofelijk dat hij zoiets aan iedereen vertelt....Ik haalde mijn handen door mijn haar en stond op, toen de bel ging. Weer Wiskunde... Ik had het in het begin van het jaar raar gevonden dat alle uren wiskunde in het begin van de week waren, maar nu, 3 maanden voor eindexamens en 3 maanden voor de vakantie, keek ik er niet meer naar op.
Ik was een beetje laat en liep als een van de laatste de klas in. Mijn buik deed zeer en toen we op moesten staan om de leraar wat respect te tonen sloeg ik mijn handen onder mijn steeds zwaarder wordende buik. Ik leek nu een beetje op een dik poppetje, maar nog niet hoog zwanger. Mijn armen waren iets gezwollen en mijn voeten konden minder aan ,maar mijn gezicht en benen waren nog gewoon. Daar was ik wel blij om , want alles wat ik had gelezen, was dat het vet dat er het minste afgaat. De lerares was een feministish vrolijk mens en ik was dol op haar. Ze had een goed gevoel voor humor en een grote hekel aan de nieuwe recotr, die dit jaar voor het eerst aan kracht was, en dat liet ze ook goed zien.
Toen ze zei dat we mochten gaan zitten keek ze me lang en doordringend aan, maar zei verder niks. Zuchtend ging ik zitten. Marie, een meisje uit mijn klas dat naast mij zat keek even glimlachend naar me om. Ik kom me moeilijk op de les concentreren en ik keek met een vaag oog naar het bord waarop de leraar dat gebeuren over hoeken die in een cirkel zitten, je weet het wel...
Ik was blij toen de bel ging en ik noteerde snel mijn huiswerk. Taryn had belooft dat hij me van school zou komen halen en ik het vrolijkst dat ik de hele week geweest was. Toen ik mijn agenda en etui in mijn taspropte en met een snelle Dag mevrouw de deur uit wilde glippen, hield ze me tegen. " Jessica, wil je even wachten?" vroeg ze terwijl ze het bord uitwiste. ik drentelde een beetje bij de deur, geirriteerd omdat Taryn op me moest wachten. "Ik wilde je wat vragen..." zei mijn lerares terwijl ze achter haar bureau ging zitten. ik keek haar afwachtend aan." ik zag net dat je wat moeite had op te staan ,en dat je buik je een beetje in de weg zat..." We keek naar me over de glazen van haar bril en het angstzweet brak me uit" ik vroeg me af of je me miscchien iets te vertellen had" Ik schudde mijn hoofd. " nee hoor" antwoorde ik iets te snel en maakte en lichte glimach. Ze zuchtte en legde wat papieren bij elkaar. Ze staarde er even naar en knikte zuchtend. " Jessica, ik weet het al. Maar je hoeft niet bang te zijn. Ik ben niet van plan er iets mee te doen. ik wilde je gewoon dit geven" ze frummelde in haar tas terwijl ik mijn tranen probeerde te bedwingen. Ze wist het...Zij was de eerste leraar die het had gezien...En het wou niet lang meer duren voor de anderen er ook achter kwamen. " Hier. Dit is voor jou" ze gaf me een boek, en een soort riem van dikke stof. " het boek zal je van pas komen, er staat alles in wat je op jou leeftijd nog niet weet en je als moeder wou moeten weten;" ik keek naar de kaft. Being a Child Having a Child heette het ; Ik knikte. "Dankuwel" kreeg ik er moeilijk uit geperst; Ik frimmelde aan de draaidjes van de riem. "En die riem ondersteunt je buik, je zal het nodig hebben, op een gegeven moment word het lqstig om hem te dragen" Ze glimlachte naar me en kneep even in mijn arm; " En nu wegwezen" grinnikte we niet ongemeen; " ik heb een bespreking en je vriend staat aan het hek te wachten" en ze wees uit het raam naar Taryn, die naar een aantal oude vrienden gedag zei en ongerust op zijn horloge keek. Ik glimlachte. " dag mevrouw" mompelde ik rende de school uit, er voor zorgend dat het boek en de riem veilig in mijn tas verstopt waren.