Joker, when will I see you again? 4

's Avonds loop ik naar boven toe opzoek naar mijn kamer die ik uiteindelijk vind. Zuchtend loop ik naar binnen en ga aan het raam staan.'Joker.' Fluister ik zachtjes en plaats mijn handen op het raam.'Madame,' Ik draai me om en zie Sebastian staan.'Moet ik u helpen met uw jurk?' Ik knik naar hem en glimlach kort. Sebastian maakt de lussen los en dan de rits in de rug. De jurk glijdt van mijn lichaam en voel al snel een pyjama jurkje over mijn hoofd heen. Ik trek het goed aan, raap de jurk op en leg die over het bed heen. Met een zucht ga ik op bed zitten en trek mijn benen op.'Wat is er, Madame?' Klinkt Sebastian's stem. Ik kijk op en bekijk zijn gezicht.'Noem me alsjeblieft Lae Yavi, en ik mis iemand heel erg, al heel erg lang.' Fluister ik en leg me neer op bed. Sebastian loopt naar me toe en trekt het dekbed over me heen.'Oke, Lae..of Yavi? Wie mis je?' Ik draai me op mijn rug, vouw mijn armen boven de deken en kijk Sebastian weer aan. 'Maakt niet uit, kies maar.' Glimlach ik naar hem. 'Ik heb twaalf jaar op de straat geleefd waarvan ik er één met een jongen heb doorgebracht. Nadat jaar was hij plots verdwenen en sindsdien hoop ik er op om hem weer te zien.' Sebastian knikt lichtjes en loopt naar de deur. 'Je zult hem vast wel weer zien.' Met dat gezegd te hebben gaat het licht uit en de deur dicht. Ik blijf in het donker liggen met mijn ogen open en denk na. Hoe zou ik hem ooit weer kunnen zien? Waar zou ik moeten beginnen met zoeken? Zou hij nog wel eens aan mij denken, of opzoek zijn naar mij? Door de zware gedachtes val ik inslaap, diep weg in een zwart gat zonder dromen, het zou een rustig nachtrust worden.