Joker, when will I see you again? 1

Met kramp in mijn benen loop ik door de straten heen op naar de bekende dumpplaats waar ik vaker 'nieuwe' kleren haalde.
Eenmaal daar aangekomen begin ik tussen de troep te zoeken en vind een paar spulletjes.Tussen de troep vind ik een kapotte, maar dikke fleece deken en neem alles mee.

's Avonds, met de deken over me heen, kruip ik weer in de hoek waar ik onder het kartonnen dakje kruip.Al snel vallen mijn ogen dicht en voel langzaam hoe ik weg drift in een droom over Joker.Nog altijd voelde ik zijn lichaam tegen die van mij wanneer de nachten extreem koud waren.Hoe zou hij er nu uitzien, zou hij mij nog wel herkennen?Met verschillende gedachtes val ik diep inslaap.

Van een harde knal word ik wakker en zie de vuilniswagen voorbij komen.Zuchtend sta ik op en begin rond te struinen, opzoek naar voedsel.
Uiteindelijk weet ik bij de bakker een brood te stelen en ren er op mijn hardst vandoor terwijl een hulp van de bakker achter me aan komt.Op mijn bloten voeten ren ik naar de dumpplaats, ren over het vuil een en verstop me er tussen.Als ik de man niet meer zie kom ik weer te voorschijn en neem een stuk brood dat ik hongerig in mijn mond stop. Ergens achteraan op de dumpplaats vind ik een mooie jurk die hier een daar een beetje kapot is.'Wie gooit dit weg?'. Mompel ik tegen mezelf en kijk geschrokken op wanneer ik iets hoor kraken.Op een afstandje staan twee mannen.Snel spring ik op en ren weg, met het brood en de jurk in mijn armen.
Terwijl ik ren hoor ik voetstappen me volgen en kijk achter me.De man, die veel leek op een butler, droeg de jongeman in zijn armen terwijl hij me achterna rende.Snel ren ik een steegje in, de trappen af en verstop me om de hoek.Voorzichtig kijk ik om het hoekje en hoor een stem in mijn nek; 'Is de kust veilig?' Gillend draai ik me om en wil weg rennen, maar word ruw tegen de muur aan geduwd.Het brood en de jurk vallen op de grond.'Laat los!Ik hem niks gedaan!' Roep ik met angst in mijn hart en duw met mijn handen tegen de borstkas van de lange man aan.'Sebastian'. Klinkt een stem die me laat opkijken.De kleine jongeman komt op ons afgelopen en raapt de jurk en het brood op.'Neem haar mee'. 'Yes, my lord'. Zegt hij en tilt me op.Ik besluit niet tegen te spartelen en wacht af op wat me te wachten staat.