Hoofdstuk 15

Ik zet de camera aan en draai me om. Voorzichtig duw ik het gordijn dat de twee delen van het vliegtuig scheid een stukje aan de kant. Precies genoeg dat mijn camera hun in beeld krijgt. Ik kijk via mijn camera wat ze aan het doen zijn. Ik druk op het knopje en kijk dan weer op het beeld. Oke, nog twee foto's en dan is het genoeg. Snel maak ik nog even twee foto's en bekijk ze. Ik zie op de tweede dat een van de voetballers hierheen loopt. Oh kut. Snel duw ik mijn camera terug in mijn tas en sluit mijn ogen alsof ik aan het slapen ben. Wanneer de voetballer het gordijn aan de kant duwt doe ik net alsof ik net wakker word. Ik strek me uit en doe alsof ik erg moe ben. De voetballer begint iets in het Spaans tegen me te zeggen. Hij valt even stil wanneer hij mijn onbegrijpelijke blik ziet. Volgens mij begrijpt de dumbass dat ik geen Spaans versta. 'Oh, did I wake you up?'. Ik grinnik even. Sukkel. 'No'zeg ik gauw. Hij knikt en loopt door. 'Coach..' begint hij en wat hij voor de rest zegt versta ik niet. Ik pak een tijdschrift uit mijn tas en begin rustig met lezen. Er staat een plaatje van een voetballer in die me bekend voorkomt. Twee seconden later komt er weer een voetballer die bij de coach gaat staan. Ik kijk op uit mijn tijdschrift en zie dat hij de persoon is van in het tijdschrift. Torres, Fernando Torres. Ik sla mijn tijdschrift weer dicht. 'Avery Castillo,' hoor ik de coach opeens zeggen. Torres kijkt me opeens een beetje arrogant aan en loopt weer terug. 'What the fuck' mompel ik en draai me om. Ik kijk op het tv schermpje boven de stoelen. We zijn er al bijna zie ik.

Het vliegtuig is net geland en ik sta meteen op en volg de coach. Ook alle voetballers volgen hem, en meteen voel ik me net een dwerg. Ze zijn echt mega. Na alle controles gaan we bij de lopende band staan en wachten op onze bagage. Wanneer bijna iedere voetballer zijn koffer heeft komt de mijne eindelijk aan. Met wat moeite sleur ik de mijne achter me aan. 'Let me help you' roept een van de voetballers. Meteen doe ik alsof ik totaal geen moeite heb met het sjouwen van mijn koffer. 'No problem, I can carry it myself'mompel ik.

Na al het gedoe bij het vliegtuig worden we met een Spaanse bus van het team naar het hotel gebracht. Mijn bagage word naar mijn aparte kamer gebracht. Alle voetballers moeten hun kamer delen met een teamgenoot, en allemaal zitten ze op dezelfde verdieping als ik. Geweldig, nu zal ik hun dus steeds op de gang tegen komen en al hun lawaai aan moeten horen. En hun gegil s'avonds als ze seks hebben.

Even een vraagje; moeten we de gesprekken met de voetballers gewoon in het Nederlands typen of in het Engels zodat het wat meer 'realistisch' is?

Reageer (32)

  • Snikkk

    Wat voor jullie makkelijker is, nederlands dus. Kies dus maar!

    1 decennium geleden
  • DarkShadows

    in het engels !
    snel verder !

    1 decennium geleden
  • Stien

    Ik vind engels realistischer, niet dat dit hele verhaal ook maar een beetje realistisch is maar fantasie is toch zo leuk. Ik Engels vind ik dus het leukst (:
    Verder xx

    1 decennium geleden
  • FollowDreams

    Ik kan miniem engels,maar engels is goed voor mij. Dan leer ik het ineens ook wat beter(A),
    Snel verder!!<3

    1 decennium geleden
  • Publisher

    Oeps :$ Ik had niet gezien dat er nog een was..
    Maarjaa.. Het liefst in het Engels..
    Dat maakt alles more real.. And I like that (A)


    Snel weer verder <3

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen