Hoofdstuk 12
Dan beginnen de coaches plots weer Spaans te praten. Ik rol met mijn ogen en loop naar mijn kamer toe. 'Avery?' Ik roep dat ik in mijn kamer ben om een koffer te zoeken. Ze denken toch zeker niet dat ik daar heen ga zonder kleding? Dan hoor ik iets vanuit de woonkamer. Een vrouwelijke stem roept zacht mijn naam. Kut, mijn moeder. Ik ren gauw naar de woonkamer en ga tegenover mijn moeder staan. Mijn vader komt net de deur door lopen en kijkt ons verbaasd aan. 'Wie zijn dat?' Ik laat de coaches zichzelf maar voorstellen. 'Coaches van het nationale team van Spanje en Portugal?'roept mijn vader enthousiast. Hij was altijd al een fan van het voetbal, vooral van het Spaanse team. Mijn vader bekijkt de coaches even goed. 'Ze zijn het echt!'roept hij vreselijk enthousiast. Hij lijkt wel op het punt te staan om flauw te gaan vallen. Mijn moeder brengt mijn vader een glas water en dan nemen ze net als de coaches plaats op de bank. 'So, why are you here?' De coaches beginnen mijn ouders alles uit te leggen. Niet veel later roept mijn vader plots trots dat ik naar het WK ga. Ik zucht. Hij mag ook best in mijn plaats gaan, ik hoef dat stomme voetbal gedoe toch niet te zien. 'Avery, goed nieuws. Je mag naar het WK' Ik rol weer met mijn ogen. Voor het eerst had ik gehoopt dat mijn ouders 'nee' zouden zeggen. Mijn moeder staat meteen op en loopt naar mijn kamer. 'Mam, laat mij het maar doen' Mijn moeder schudt haar hoofd. 'Nee, ik ben zo trots op je dat ik het allemaal voor je zal klaar leggen' Ik schop een beetje boos de deur van mijn kamer dicht. Waarom nu persé ik omdat ik mijn mening op internet zet? Er zijn genoeg anderen die dat ook doen maar die niet mee hoeven. Stomme assholes, kunnen ze niet iemand anders gaan lastig vallen. Mijn moeder bestudeert mijn gezicht even. 'Je bent boos he?' Goh, hoe zou ze dat nou kunnen weten? Aan het feit dat ik de deur net boos dicht trapte of door mijn hoofd die op het punt staat te barsten. 'Schat, wees blij. Niet veel mensen krijgen zo'n kans en als je niet naar het voetbal wilt ga dan gewoon naar het strand ofzo' Ik zucht. Oh ja, dat is nog waar ook, dat kan ik gaan doen. Plots vliegt de deur open, en mijn vader staat in de deur opening. 'Wat is er pap?' Mijn vader loopt naar voren en klemt zich vast aan mijn bureau. 'Mijn gaat kleine voetballers meid ontmoeten' Mijn moeder loopt naar mijn pa toe en pakt zijn arm beet. 'Jij moet écht even nodig op bed gaan liggen, en uitrusten' Als mijn vader niet normaal meer kan praten dat is hij écht heel blij.
Reageer (19)
HAHhahah ik wil mijn vaders reactie zien als het mij ook over komt HAHAHAHAHAH
1 decennium geledenXN
Love the story By the way
dat het meteen mag enzo ö!
1 decennium geledennaja; ik ga lezen want er zijn nog 2 delen :D
AHHA, die vader helemaal blij, geniaal.
1 decennium geledenaaah, snle verder!
Die vader
poor her.. snel verder!!
1 decennium geledenVerder ='D
1 decennium geleden