The Story Of The Last Vampire

It's Me, Krad

Het was veel te donker in de stad die nacht, de sterren waren verscholen achter dikke onweerswolken en de schaduwen leken op monsters die vanuit de regen naar je staarden.
Een schaduw bewoog zich richting een hutje, de snelle voetstappen die even te horen waren werden vervangen door harde regendruppels op dakplaten.
Een glanzend lemmet was plotseling te zien in de schaduwen en de snelle voetstappen keerden terug.
Een snelle ademhaling kwam erbij en paste precies bij de voetstappen, ze gingen richting een huis bovenop een kleine heuvel, het was veel groter dan de andere hutjes die er stonden, muziek en licht kwam vanuit de ramen naar buiten en alles wees erop dat het een gezellige avond zou worden in het huis.
Maar niemand wist dat Meester-Bandiet Krad in de buurt was, want als ze het hadden geweten, geloof me, dan waren ze thuis gebleven.
Zie je, Krad was berucht in het land van mensen, vampiers, gnomen, trollen en een heleboel andere mystieke wezens, oftewel het land: Isynta.
Hij stal van de rijken en gaf aan zichzelf, niet bepaald een Robin Hood dus.
Ook was hij werkelijk een enorme Don Juan, hij verleidde vrouwen om met hem mee te komen, en voor ze het wisten hadden ze 2 fantastische bijtplekken in hun nek waar ze de rest van de week mee rond moesten lopen.
De typische vampier zou je zeggen, maar één ding maakte hem anders dan de rest, hij was de laatste levende volledige vampier in het gehele land, waarschijnlijk zelfs de gehele wereld.
Daarom hadden de meeste andere vampiers ook enorm respect voor hem en de meeste vrouwelijke vampiers zouden graag met hem het bed in duiken.
Stel je voor hoe sterk hun kind zou worden als het van Krad kwam!
Krad was daar volledig tegen en elke keer als er weer zo’n zeurende vampier naar hem toe kwam zei hij hetzelfde: tenzij je volbloed bent, mag je nu wegwezen.
En zo heeft hij iedere vrouw afgewezen…

Nu weet je wel genoeg van Krad, dus gaan we weer even kijken wat hij uitspookt bij het huis.
Het lemmet glansde nog helderder in het licht dat van het huis afkwam en met een snelle beweging sprong Krad op het dak van het huis, hij landde geruisloos op het dak en rende vervolgens snel en eveneens zonder geluid richting de schoorsteen, zijn zwarte broek en shirt plakten al tegen zijn lijf aan van de regen waardoor zijn dunne figuur te zien was, erg breed was hij niet, maar enorm sterk wel.
De lange lederen jas die hij aanhad over zijn kleren hing losjes om zijn schouders, van de regen had de jas geen last.
Krad stak zijn Katana terug in het holster en schudde zijn pikzwarte haren vrij van waterdruppels, zijn kleding paster er precies bij, alles aan hem was zwart.
Tenminste, totdat hij zich omdraaide want het eerste wat je dan tegemoet zou komen, waren twee helderblauwe ogen, nog zo’n reden waarom iedereen altijd spontaan verliefd op hem werd.
Hij haalde even diep adem en nam toen een sprong waarbij hij de schoorsteen indook….