5

‘Zo hé Sam, met wie heb jij gevochten?’ Toby floot bewonderend. ‘Met niemand, Toby. Houd je mond.’ Hij haalde zijn schouders op en stak over op een ander onderwerp. ‘Weet je nog, die chick van gisteren?’ Hij wiebelde weer eens met zijn wenkbrauwen, iets wat hij opvallend vaak deed als het over meisjes ging. ‘Laat me raden: je hebt een date.’ Hij knikte, een licht trotse glimlach verscheen op zijn gezicht. ‘Jij zou ook eens een meisje moeten zoeken. Daten enzo. Het zou je goed doen, Bynes.’ Hij gaf me een verschappelijke por tegen mijn schouder. Ik trok een wenkbrauw op. ‘Als er een leuk meisje langskomt, wil ik haar best daten.’ Toby zuchtte. ‘Ja ja. Het oude riedeltje. Er is nog geen leuk meisje. Dat komt omdat je afgaat op je eerste indruk.’ ‘Oh ja, en jij doet dat niet, Toby Rhea?’ ‘Jawel, maar mijn eerste indrukken kloppen altijd.’ Hij grijnsde, toen ging de bel. Ik kreunde. ‘Wiskunde.’ We gingen op weg naar het lokaal. ‘Ach man, stel je niet zo aan. We hebben een invaller en een nieuwe leerlinge, ofzo. Een erg serieuze les zal het niet worden.’ Ik fronste. Een nieuwe leerling? Een invaller? Ik had echt niet opgelet de laatste tijd. Waarschijnlijk te veel bezig met dagdromen over mijn superheldenacties als –
Met een klap besefte ik me dat ik nog geen superheldennaam had. Slecht, Sam, sprak ik mezelf toe ik gedachten. Slécht. Dat is regel één van het superheldendom: je moet een naam hebben. Ik kon mezelf wel voor mijn hoofd slaan. ‘Dude, wakker worden.’ Toby porde me. ‘Kijk dat meisje, het nieuwe meisje. Ze is héét.’ Ik richtte mijn aandacht op het meisje waar Toby naar keek, en ik moest toegeven dat ze er niet verkeerd uitzag. Eigenlijk was ze heel mooi, met lang bruin haar en sprekende donkere ogen. Haar huid was iets tussen getint en blank in, en ik kon mijn ogen niet van haar afhouden. Vanuit mijn ooghoeken zag ik nog wel dat Toby veelbetekend stond te glimlachen, maar ik besteedde er geen aandacht aan. Het meisje zag dat ik naar haar keek, en sloeg verlegen haar ogen neer, terwijl ze een lok haar achter haar oor stopte. Toen keek ze weer op, en glimlachte voorzichtig naar me. Ik merkte pas dat ik geen adem haalde toen Toby me erop wees dat ik over een paar seconden blauw aan zou lopen. Toen kwam de invaller aangelopen en opende het lokaal. Het meisje draaide zich om en liep in een rustig tempo naar de deur. Mijn ogen gleden naar haar achterwerk – twee volmaakt ronde billen, zo te zien. ‘Eindelijk ben jij eens aan de beurt, man.’ Toby grijnsde naar me. ‘Kom, naar binnen, kun je haar weer bespieden.’ Ik knikte, stomverbaasd dat er zo’n mooi meisje rondliep op onze school. En toen kwamen we binnen en glimlachte ze weer naar me.

Wauw.