6

Mijn open mond klapte dicht en ik begon met mijn tanden te knarsen. Langzaam draaide ik me om. Mijn blik stond waarschijnlijk zo heet van woede dat sommige mensen er bang van werden, sommigen hielden hun adem in, anderen liepen snel terug naar hum plaats. Jasper kwam langzaam naar me toe gelopen en ging naast me staan. Misschien maar beter ook, als die vieze trut ook maar één ding fout deed haalde ik zeker uit! Misschien kon ik voor de tweede keer haar neus breken. Ja dat hoor je goed, uit agressie had ik één keer haar neus gebroken. Ergens hoopte ik dat ik die kans kreeg en ergens niet.
'Mevrouw Lambers?' klonk het nog een keer. Mevrouw Lambers legde haar werk neer een keek verbaast om.
'Ja?' Melissa zette een glimlachje op.
'Ik kan het mis hebben maar deed Yasmine haar vorige project ook niet al met Jasper?' vroeg ze poeslief. Stomme act. Dat ze mijn naam nog wist! Oké, ergens ook weer niet echt een big surprise, ik wist ook haar naam nog heel goed! Hmm... over Jasper had ze vast gewoon veel gehoord, moest wel. Hoe wist ze anders zijn naam?
De lerares knikte, 'dat zeg je goed ja' antwoorde ze. Melissa - dat stomme mens - begon te grijnzen.
'Waarom mogen hun dan nu alweer bij elkaar?' vroeg ze. Ik had zin om zachtjes te grommen, maar dan werd ik helemaal voor gek verklaart. Dus in plaats van te grommen snoof ik.
'Ze leveren samen goed werk' glimlachte de lerares ons toe, 'ik ben erg benieuwd wat ze nog meer kunnen maken samen' gaf ze toe. Ik grinnikte. Na één werk was ze al zo tevreden dat ik steeds bij Jasper zou komen? Daar had ik in ieder geval geen problemen mee. Maar Melissa natuurlijk wel.
'Is dat niet een beetje oneerlijk voor de anderen?' vroeg Melissa met een frons. Mevrouw Lambers fronste terug.
'Ik had niet gedacht dat er problemen van zouden komen?' zei ze, 'heeft er iemand bezwaar tegen?' vroeg ze toen in het algemeen tegen de klas. Iedereen schudde zijn of haar hoofd. Toen keek ze mijn en Jaspers kant op. Ik keek om naar Jasper. Hij schudde grijnzend zijn hoofd. Ik keek naar mevrouw Lambers, zij keek me nu vragen aan. Ik haalde mijn schouders op.
'Het maakt mij niks uit' zei ik laconiek. Mevrouw Lambers glimlachte.
'Dat lijkt me dan duidelijk' zei ze terwijl ze begon te glimlachen. Mevrouw Lambers draaide zich om en zou verder gaan waar me bezig was. Melissa haar mond vertrok tot een streep.
'Misschien heb ik wel bezwaar' zei ze met een luide stem. De grom die ik had in gehouden klonk nu achter me. Verbaast keek ik kort over mijn schouder. Jasper zijn glimlach was verdwenen en er was een chagrijnig gezicht voor in de plaats gekomen. Ik draaide me weer om. Met een arrogant gezicht keek ze mijn kant uit. Toen ze mijn chagrijnig gezicht zag kreeg ze weer een grijns op de hare. Mevrouw Lambers had zich verbaast om gedraaid en keek haar vragend aan.
'Wil je met Yasmine samenwerken?' vroeg ze verbaast. Melissa wierp een vieze blik op mij en ik keek net zo vuil terug. Iemand achter me siste zachtjes en sloeg een arm om mijn middel heen. Niemand lette erop. Behalve ík! Ik voelde een zachte tinteling onder in mijn maag, precies op de plek waar hij zijn arm om me heen had geslagen. Het is niks, het is niks, probeerde ik mezelf wijs te maken. Mijn concentratie ging terug naar het gesprek tussen mevrouw Lambers en Melissa. Melissa haar hoofd was tot een grimas vertrokken en ze was hevig haar hoofd aan schudden.
'Nee, liever niet' bracht ze zo aardig mogelijk over, maar je hoorde verafschuwende ondertoon in haar stem.
'Met Jasper?' vroeg mevrouw Lambers verward. Ze kreeg een grijns op haar gezicht en knikte hevig.
'Dat zou me geweldig lijken!' begon ze opgewonden, haar hoofd draaide naar mij en Jasper. Haar ogen waren overduidelijk op Jasper gericht.
'Ik kan aan je tekening - had ik die eigenlijk ooit wel gezien? Moest ik maar snel eens naar gaan kijken! - zien dat je talent hebt!' zei ze complimenteus. Ik en Jasper snoven tegelijk. Ik grinnikte zachtjes. Volgens mij had Jasper niet zoveel zin om met met Melissa samen te werken. En daar was ik eigenlijk wel blij om.
'Bedankt' zei Jasper stroef. Mevrouw Lambers keek naar Jasper en toen weer naar Melissa.
'Wat denk jij Yasmine?' vroeg ze aan mij. Pardon?! Hoorde ze niet aan Jasper te vragen wat hij dacht? Ik kon nu onmogelijk antwoorden dat ik het niet wou en Melissa haar neus nog eens goed wou breken. We hadden beide ongeveer dezelfde vechtsporten gevolgd. Gelukkig was ik overal iets beter in, aangezien ze steeds weer opnieuw tegen mij wou oefenen. Na een paar verkeerde woorden was ik echt boos geworden en had haar eens goed in haar gezicht geslagen met mijn vuist.
'Yasmine?' iemand zwaaide met zijn hand voor mijn ogen. Ik knipperde verbaast met mijn ogen. Oh-ja, even concentratie.
'Euhm... Het maakt mij niet zoveel uit' zei ik net zo stroef als Jasper net deed, 'het is Jaspers keus' zei ik met een blik op Jasper. Zijn gezicht betrok tegelijk met die van Melissa. Maar die van hem ging de negatieve kant op en die van Melissa de positieve kant. Jasper trok een grimas. Hij wist dat hij net zo vast zat als mij. Misschien wou hij haar neus ook wel breken? Ik hield haar met alle plezier vast, maar ik zou nog meer plezier hebben als ík mocht slaan! Melissa straalde, ze had ook door dat we geen kant uit konden en ze kreeg haar zin. Zo als áltíjd!
Jasper knikte langzaam en nog steeds erg stroef.
'Het is mij goed' mompelde hij. Mevrouw Lambers gezicht betrok. Ze had vast graag gezien wat het werk van mij en Jasper was geworden. Ze knikte.
'Dan kunnen jullie met elkaar' zei ze met een glimlachje dat ze nog net op kon brengen. En wat moest ik nu dan?!
'Met wie moet ik dan nu?' vroeg ik nieuwsgierig. Mevrouw Lambers haar gezicht betrok.
'Ja, dat is dus een probleem' zei mevrouw Lambers voorzichtig. Nou, daar komt het volgende probleem al weer aanzetten. Kon mijn dag nog erger worden?! Het antwoord daarop: ja! Dat wist ik honderd procent zeker!