Afraid of the dark?

Ik krijg jou nog wel...

'Ik krijg jou nog wel...' zei hij op een dubbele manier. Ik had hem beledigd. Hij wilde mij, ik hem... Waarom ik er toch niet op inging?
Eén simpele reden: ik wilde mezelf niet pijn doen door met number-one-player-Kaulitz te gaan.

En nu liep ik op deze zaterdagavond om vijf uur 's nachts over straat. Ik was expres langer uitgegaan om hem te ontlopen op weg naar huis. Het was donker, bewolkt en bijna geen maan. Ik kon bijna niets zien, omdat hier - in het gehucht genaamd Loitsche - geen lantaarnpalen stonden. Ik zag dus niet waar ik liep. Ik moest om "het huis" heen. Zíjn huis. Ik rilde bij de gedachte dat hij misschien niet thuis was, maar naast me.
Maar zijn slaapkamer was donker. Hij sliep... Ik had helemaal geen zin om naar huis te gaan en te slapen. Ik was te wakker en had eigenlijk behoefte om in zijn armen te kruipen en te knuffelen, vervolgens zijn kleren ui... Hou je in! dacht ik in mezelf. Telkens als je geil bent, gaat het fout...
Wat was dat?
Ik draaide me met een ruk om.
Natúúrlijk was er niks... Ik fokte mezelf gewoon op. Ik draaide me om en botste tegen iemand aan. Mijn hart stond van schrik even stil, maar begon toen als een bezetene te kloppen. Ik keek op om te kijken tegen wie ik op was gebotst. Overbodig eigenlijk... Ik wist als die tijd als wie het was en zijn grijns was maar een klein detail van zijn aanwezigheid. Ik zette een stapje naar achteren. Ik kreeg een zenuwachtig trekje om mijn mond, wat meer op een glimlach leek.
'Ik denk dat ik maar ga...' Hij greep mijn armen vast. Ik was te geschokt en verbaasd om te gillen.
'Als je ook maar een geluid maakt wat me niet aanstaat, stop ik je in mijn kelder!' siste hij. Mijn ogen werden groot. Ik was bang in het donker en al helemaal in zijn kelder! Hij sleurde me mee de bosjes in. Een stukje verder stond een houten tuinhuisje. Hij opende de deur en smeet me naar binnen. Ik verloor mijn evenwicht en viel. Ik verwachtte een harde houten of betonnen vloer, maar dit was zacht! Het leek wel een matras... Er brandden een paar kaarsjes en mijn vermoeden werd bevestigd. De deur werd op slot gedraaid. Ik voelde hem naar me toe komen en ik schrok me kapot. Ik kroop naar achteren, maar hij had me al vast gepakt.
'Ontspan je... dan doe ik je geen pijn,' zei hij. Zijn stem klonk zacht en lief.
'Hoe kan ik je dan vertrouwen?' siste ik. Ik voelde zijn lippen op de mijne. Hij zoende me teder en hield me stevig, maar totaal niet bezitterig vast. Hij zoende me! En dom als ik was, zoende ik terug. Ik kon mezelf wel voor m'n kop slaan.
'Geloof me maar gewoon,' fluisterde hij met zijn lippen tegen mijn nek. Ik kreeg kippevel over mijn hele lichaam. Hij merkte het ook en grijnsde. 'Je wil me dus gewoon al die tijd al... Bitch...' Hij trok mijn vestje uit en mijn pumps werden ook snel uitgedaan. Ik stribbelde niet meer tegen. Hij had mijn geheim ontdekt... Ik kon er niet omheen. Mijn jurkje ging over mijn hoofd en kwam in een hoek terecht.
Nu kon ik met niet meer inhouden. Ik rukte zijn pet van zijn hoofd en trok zijn shirt uit.
'Je moest je gewoon niet met andere meiden troosten,' gromde ik. Hij trok mijn beha uit en kreunde. Ik voelde kleine Tom tegen me aan die Tom zelf al uit zijn broek had gehaald.
Ik had geen ervaring, maar dat interesseerde me op dit moment geen flikker. Tom wist het. Hij deed echt alles om aan informatie over mij te komen. Zo was hij ook ooit eens aan mijn nummer gekomen om me te stalken.
Laat zien dat je een man bent Kaulitz... bring - it - on.
Hij rukte mijn string kapot en bewonderde mmijn lichaam.
'Ik zal voorzichtig doen,' fluisterde hij in mijn oor, waarna hij zacht in mijn oorlel beet. Een hele energiecentrale in mijn lichaam ontplofte. Waarom wist deze jongen de meeste geheimzinnigste plekjes van een lichaam? Dit werd gewoon eng. Hij gaf kusjes in mijn nek, op mijn sleutelbeen, borsten en buik. Hij zoende me en keek me schattig aan.

Vanaf toen heb ik me in hem verloren. En tot op de dag van vandaag heb ik er geen spijt van gehad.