Mijn Baby & Ik × Proloog.

Things changes when Time goes on.
Mijn verhaal begint een tijdje terug.Zo'n jaartje geleden...
Ik zal er snel doorheen gaan om jullie een beetje een idee te geven waar ik me worstelde deze laatste tijden. Het was in het begin moeilijk om over te praten, maar nu ben ik alleen maar trots dat ik dit heb doorgemaakt. Ik schrijf dit omdat ik het nu kan, ik kan nu vertellen op een optimistishe manier wat ik heb beleefd. Ik heb nu alleen nog maar plaats voor trots op mijn kleine hummeltje, die helemaal van mij is. Dit is mijn kind, zeg ik tegen mezelf elke keer als ik hem zie. Dit is mijn kind, en niemand in deze wereld kan hem van mij afpakken. Ik zal voor hem zorgen, wat er ook gebeurt.
Het was een moeilijke tijd, maar ik had steun van mijn vriend, mijn ouders, en als laatste kreeg ik ook nog mijn vriendinnen aan mijn kant, maar lang was de liefde van mijn vrienden een groot vraagteken, omdat ze me niet geloofden. Totdat ik met een zware, uitpuilende buik achter de schooltafeltjes zat en ze één voor één kwamen informeren of ik het kind hield. Sommige heb ik het vergeven, anderen hebben hun gemeenheid moeten onderzien en gun ik geen blik meer waardig. Maar dat vertel ik allemaal wel in de rest van mijn verhaal.